Γρηγόρης Μπιθικώτσης (στις 7 Απριλίου συμπληρώνονται
τρία χρόνια από το θάνατό του)
Δημήτρης Μπάσης
Της αγάπης αίματα
με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες
με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά
των ανθρώπων
μακρινή μητέρα
ρόδο μου αμάραντο
Στ' ανοιχτά του πέλαγου
με καρτέρεσαν
με μπομπάρδες τρικάταρτες
και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ
μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα
ρόδο μου αμάραντο
Τον Ιούλιο κάποτε
μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της
μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή
να φωτίσουν
μακρινή μητέρα
ρόδο μου αμάραντο
μακρινή μητέρα
ρόδο μου αμάραντο
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης (στις 18 Μαρτίου συμπληρώθηκαν δώδεκα χρόνια
από το θάνατό του)
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ποιόν μάθαμε πρώτο; Τον Θεοδωράκη, τον Μπιθικώτση, τον Ελύτη, τον Ρίτσο; Δεν έχει σημασία, τους αγαπήσαμε όλους πολύ.
Ίσως για τους νεώτερους, με τους οποίους δεν έχουμε τις ίδιες προσλαμβάνουσες, να μην σημαίνουν πολλά πράγματα, μα σίγουρα στα σχολικά τους χρόνια θα έτυχε να "συναντηθούν".
Έχοντας μόνο τα τραγούδια τότε, καταφέραμε να γνωρίσουμε το Αιγαίο και τη Ρωμιοσύνη.
Για μας λοιπόν, που μεγαλώσαμε με αυτά τα ακούσματα, γαλουχηθήκαμε με τη δική τους παιδεία και σκιρτήσαμε από επαναστατικά ρίγη, ας θυμηθούμε μαζί τα περασμένα, που πολλές φορές νομίζω ότι η απόσταση από το τώρα είναι μηδαμινή.
"Με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα
Στο αγιάζι των λειμώνων, στη μόνη ακτή του κόσμου..." - Οδ. Ελύτης
