Η μυστηριακή «αφή» του ουράνιου τόξου στην ιστορία, είναι εμφανής από τις πολλές μυθολογίες διαφόρων λαών, που το θεώρησαν σχεδόν πάντα, ως ένα μονοπάτι μεταξύ ουρανού και γης, μεταξύ θεών και ανθρώπων.
Στη δική μας μυθολογία, η δημιουργός του μονοπατιού ονομάστηκε Ίρις.»
«Μετά από βροχή , οι ακτίνες του ήλιου εισέρχονται στα σταγονίδια του νερού που βρίσκονται στον αέρα και διαθλώνται.
Το νερό, αν και διαφανές, επιβραδύνει την ταχύτητα του φωτός και του αλλάζει διεύθυνση. Αυτό είναι η διάθλαση (όπως σε μια βάρκα μέσα σε νερό βλέπουμε τα κουπιά να είναι σαν σπασμένα, λόγω διάθλασης).
Επειδή όμως το κάθε χρώμα διαθλάται διαφορετικά, βλέπουμε στο ουράνιο τόξο τα χρώματα διαχωρισμένα, το ένα δίπλα στο άλλο. Εξωτερικά το κόκκινο και εσωτερικά το βιολετί.»
«Όταν εισέρχεται η αχτίνα στου ήλιου μέσα στη σταγόνα και διαθλάται, δε φεύγει όλη η ενέργεια από την αχτίνα με τη μια. Ένα μέρος της ενέργειας διαθλάται ξανά και μετά ταξιδεύει μόνη της .
Έτσι δημιουργείται το διπλό ουράνιο τόξο. Η σειρά των χρωμάτων εμφανίζεται αντίστροφα, η διάμετρος του είναι μεγαλύτερη από το πρώτο ουράνιο τόξο, και είναι πιο αχνό, αφού η ενέργεια της ηλιαχτίδας είναι πολύ λιγότερη.
Αν διαθλασθεί για τρίτη φορά η ακτίνα μέσα στη σταγόνα του νερού, τότε σχηματίζεται το τριπλό ουράνιο τόξο. Αυτό για να είναι ορατό, είναι εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο.»
Στην αριστερή φωτογραφία είναι το αριστερό "πόδι" του ουράνιου τόξου, και στη δεξιά, το δεξί. 
Για το πως δημιουργείται το ουράνιο τόξο, σας παρέθεσα το κείμενο (μέσα στα εισαγωγικά ), του Μούργου, από το πολύ ενδιαφέρον blog του.
Είναι η πιο σαφής και κατανοητή ανάλυση που βρήκα στα πέριξ!
source:http://www.openscience.gr/node/10
