Ό,τι βλέπετε...επάνω στην Oxford Street των καταστημάτων...
Η κλασική αρχιτεκτονική των προσόψεων των κτηρίων της βρετανικής πρωτεύουσας είναι φτιαγμένες από αυτό το κοκκινωπό τούβλο.
Τα περισσότερα είναι πριν από το 1900 (ή κατά πολύ παλαιότερα) και έχουν διατηρηθεί ανέπαφα με συνεχή αναπαλαίωση και με αυστηρή νομοθεσία, η οποία τα προστατεύει.
Είναι χαμηλά επάνω σε φαρδείς δρόμους. Έτσι ο διαβάτης αντικρίζει σχεδόν πάντα τον ουρανό. Δεν τον κρύβουνε μεγαθήρια!
Το Liberty! Ένα μοναδικό κατάστημα της Regent Street, το οποίο δημιουργήθηκε από τον Arthur Lasenby Liberty, έναν υπάλληλο σε άλλο εμπορικό κατάστημα και ο οποίος μετά από 10 χρόνια δουλειάς, αποφάσισε να ανοίξει το δικό του με δάνειο από τον πατριό του 2.000 λιρών.
Το κατάστημα άνοιξε το 1875, ο ιδιοκτήτης του πίστευε ότι μπορούσε να δώσει νέα ώθηση στη διακόσμηση, με μοντέρνα υφάσματα, objets d'art και είδη για το σπίτι, που πολλές φορές έρχονταν από μακρυνές χώρες της Ανατολής και την Ιαπωνία.
Στη δεκαετία του 1890 ο Liberty δημιούργησε ισχυρές σχέσεις με πολλούς κορυφαίους Άγγλους σχεδιαστές.
Πολλοί από αυτούς ήταν ενσωματωμένοι στα κινήματα μόδας, όπως στο Arts and Crafts και της Art Nouveau.
O Liberty συνέβαλε στην ανάπτυξη της Art Nouveau με την ενθάρρυνση των φίλων του σχεδιαστών.
Η επιχείρηση έγινε συνώνυμη με αυτό το νέο ύφος, στο βαθμό που στην Ιταλία, η Art Nouveau έγινε γνωστή ως Style Liberty, όπως το κατάστημα στο Λονδίνο.
Το 1920 το μεγαλοπρεπές κτίριο Tudor κτιζόταν και ανακαινιζόταν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην διαταράσσεται η λειτουργία της επιχείρησης. Και το 1924, παρά τις αντίθετες προβλέψεις, τα πάντα είχαν ολοκληρωθεί και όλο αυτό το κτίριο κατασκευάστηκε ή ανακατασκευάστηκε με την ξυλεία 2 πλοίων!
Το κατάστημα ήταν κατασκευασμένο γύρω από τρεις μεγάλους, τετράγωνους φωταγωγούς, σαν μεγάλες αυλές, που αποτελούν το επίκεντρο του κτιρίου. Ο Arthur Liberty ήθελε να δημιουργήσει την αίσθηση ότι περπατάτε στο σπίτι σας αν και βρίσκεστε στο κατάστημα. Γύρω από αυτές τις αυλές αναπτύσσονται οι χώροι - δωμάτια τα οποία δημιουργούν μια οικεία αίσθηση. Πολλά από τα δωμάτια είχαν τζάκια και ορισμένα εξακολουθούν να υπάρχουν σήμερα. Τα φρεάτια - αυλές δημιούργησαν ένα θαυμάσιο περιβάλλον για να κρεμαστούν από τα κιγκλιδώματά του εξωτικά υφάσματα, κουβέρτες, μαξιλάρες, παπλώματα και χαλιά, ενώ τα μικρότερα δωμάτια επέτρεπαν την προβολή των μικρότερων αντικειμένων.
Το 1950, μετά το πόλεμο, η παράδοση του καταστήματος συνεχίστηκε προσφέροντας στην πιστή πελατεία του μοντέρνο και εκλεκτικό ντιζάιν.
Στη στέγη αυτού του κτιρίου υπάρχει μια μεγάλη εξαγωνική; οκταγωνική; "καμινάδα", που ομολογώ μου διαφεύγει τελείως τι μπορεί να είναι.
Πάσα εξήγηση δεκτή.
