Παλιοσίδερα

Κυριακάτικο πρωινό και οι ρυθμοί στο ρελαντί, σε αντίθεση με τους καθημερινούς που είναι στο φουλ. Είμαι ξαπλωμένη στον καναπέ ,η μπαλκονόπορτα μισάνοιχτη, το ελαφρύ αεράκι να μου φυσά το πρόσωπο, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, μ΄ ένα πονοκέφαλο νααα! «με το συμπάθιο», να προσπαθώ να κοιμηθώ.
Η Τζίνα η γαλαζοαίματη, ένα German Shepherd, είναι κατάχαμα, κι αυτή ξαπλωμένη, κατά μήκος του καναπέ, μετρώντας τις ανάσες μου και τη διάθεσή μου, απολάμβανε το δροσερό αεράκι. Με τόοοοοσο μαλλί που διαθέτει, κάθε που καλοκαιριάζει, υποφέρει. Πρέπει να την πάω στη θάλασσα να δροσιστεί και να παίξει, πριν αρχίσει η κάθοδος των Μυρίων και τότε χρειάζεται να ψάχνω νυχτερινή ώρα για μπανάκι στο φεγγαρόφωτο… Μωρέ ερωμένη που βρήκα ! Να κολυμπώ μαζί της σε ρομαντικές, μεσονύχτιες, φεγγαροντυμένες, γαληνεμένες θάλασσες… Χαλάλι της όμως, διότι είναι ΤΟ ΣΚΥΛΙ. Μην επεκταθώ και σ΄αυτό, μιαν άλλη φορά, ίσως.

Τώρα, απ΄ αλλού ξεκίνησα και αλλού πήγα. Έλεγα λοιπόν ότι ο πονοκέφαλος κλείνει μαζί μου ραντεβού τα Σ/Κ. Τις καθημερινές δεν ευκαιρεί φαίνεται… Ας είναι, τώρα πια μεσημεράκι, κοντεύω να απαλλαγώ απ΄ αυτόν, αφού πήρα ό,τι ληγμένο βρήκα στο σπίτι.

Τι έλεγα α! ναι, για τις ιδανικές συνθήκες και την «άκρα του τάφου σιωπή…» που είχα δημιουργήσει. Ε! δεν κράτησε πολύ αυτή η φευγαλέα ευτυχία που έψαχνα. Δεν είχα καλά - καλά αποκοιμηθεί και σείστηκαν οι τοίχοι από τα μεγάφωνα ενός τίμιου, πλην «γύφτου» ( υποθέτω, μην παρεξηγηθούμε κιόλας, διότι δεν τον έβλεπα ) βιοπαλαιστή, ο οποίος θέλησε να μας ανακοινώσει ότι αυτός ήταν που (μας) έλλειπε από τη γειτονιά μας, και πόσο είμαστε τυχεροί που μας έκανε την τιμή να μας επισκεφθεί… Για να…
Για να μας μαζέψει: Παλιοσίδερα, παλιούς θερμοσίφωνες, παλιά ψυγεία, παλιά συρματοπλέγματα, παλιά τεντζερέδια, παλιά, παλιά….Παλιοκαταστάσεις μαζεύει άραγε;

Μου χάλασε τα σχέδια κι άντε να τα ξαναπιάσω απ΄την αρχή…