Μια βόλτα στη Μυτιλήνη

Το να περπατάς στην πλακόστρωτη και πολύβουη Ερμού της Μυτιλήνης, είναι από τις πιο όμορφες και  ευχάριστες διαδρομές μέσα στην πόλη. Είναι ο δρόμος κανάλι, που στα παλιά χρόνια ήταν θάλασσα και ένωνε το πάνω με το κάτω λιμάνι. Ο ποταμός αυτός λεγόταν Εύριπος και χώριζε το νησί στα δύο. Είχε πανέμορφες μαρμάρινες γέφυρες που ένωναν τις δυο στεριές.

Με τις προσχώσεις όμως, κάποτε, γύρω στον έκτο αιώνα μ.Χ έκλεισε.

---

Αυτός ο δρόμος έχει πολλά μαγαζιά με αντίκες, μιας και η Μυτιλήνη υπήρξε κάποτε μεγάλο οικονομικό κέντρο, με δικές της Τράπεζες και ανεπτυγμένο το εμπόριο σε Ευρώπη και Μικρασιατικά παράλια.

Καλόγουστα μαγαζάκια με προσεγμένες πινακίδες, μικρές πανέμορφες γκαλερί, παλιά κουρεία και «παλιομοδίτικα» μικρά μπακάλικα με καλοδιατηρημένες προσόψεις.

---

Προχωρώ προς την Επάνω Σκάλα (ο Μαλόες λιμήν της Αρχαίας Μυτιλήνης), το μάτι μου «πιάνει» μέσα στη θάλασσα, τη μισοβυθισμένη προκυμαία του παλιού λιμανιού, του οποίου ο πυθμένας, στην αρχαιότητα, ήταν στρωμένος με μάρμαρο για να μην μπορούν να αγκυροβολήσουν τα εχθρικά πλοία. τώρα είναι ένα λιμάνι σχεδόν νεκρό...

---

Ανηφορίζοντας προς το κάστρο των Γενοβέζων Γατελούζων, συναντώ μέσα σ΄ αυτό, μια ολόκληρη, παλιά, εγκαταλελειμμένη πολιτεία, που μέχρι πρόσφατα στέγαζε τους οίκους ανοχής της πόλης.
Ένα όμορφο τούρκικο χαμάμ τραβά την προσοχή μου.

---

Επιστρέφω προς την αγορά και μέσα στα σοκάκια των κάθετων δρόμων συναντώ όμορφα μικρά και καλοδιατηρημένα κτίρια με όμορφες αυλές, που μοσχομυρίζουν γιασεμί. Καλοδιατηρημένα καλντερίμια και όμορφες ταβέρνες κάτω από καταπράσινες, σκιερές πέργκολες.

Εκεί ξεκουράστηκα τρώγοντας γευστικές μυτιληνιές σπεσιαλιτέ και πίνοντας ουζάκι.

---

Ανάμεσα στην κεντρική προκυμαία και την Οδό Ερμού βρίσκεται ένα καφενείο το «Πανελλήνιο». Ανακαινισμένο με σεβασμό στο παλιό καφενείο, διαμπερές. Η μια του όψη βλέπει στην Ερμού και η άλλη την προκυμαία με τα καΐκια και τα κότερα.

---

Εδώ συστεγάζονται, σ΄ένα πανέμορφο κτίριο, ένα Δημοτικό και ένα Γυμνάσιο. Είναι το κτίριο του παλιού Παρθεναγωγείου. Βέβαια το όνομα, του έμεινε, και οι ντόπιοι έτσι το αποκαλούν ακόμα.

Στη διπλανή γωνία στέκει ένα άλλο εξίσου όμορφο μικρό  κτίσμα, με λαξευμένες πέτρες σε ροζ αποχρώσεις, από τα λατομεία της Λέσβου.

---

Το Γενή Τζαμί, κτίριο των αρχών του 1800, είναι ένα από τα τελευταία αρχιτεκτονήματα, πριν εγκαταλείψουν οι Τούρκοι το νησί.

 Αυτό το υπόγειο υπήρξε καταφύγιο στα γεγονότα του 1974.

---

Απόψεις της προκυμαίας, με τον Άγιο Θεράποντα στριμωγμένο ανάμεσα σε στενοσόκακα, να σηκώνει το ανάστημά μου, πάνω από τα γύρω κτίρια, μήπως και δει λίγη θάλασσα...

---

                            

                  
 Καινούριο λιθόστρωτο, άρτια κατασκευασμένο δίπλα σε μια Παιδική Χαρά.
Το στοιχείο της συνέχειας του πεζοδρομίου να "σκαρφαλώνει" ως τοίχος και το πέτρινο πεζούλι για κάθισμα είναι εξαιρετική ιδέα και εφαρμογή!!!
Ο παλιός φανοστάτης, του οποίου μόνο τη βάση βλέπουμε, δένει αρμονικότατα με τον περιβάλλοντα χώρο.

                            
Και ένα νέο στέκι μικροεμπόρων κοντά στο κτήριο της Νομαρχίας.

---

Η μικρή περιπλάνηση στο κέντρο της Μυτιλήνης τέλειωσε εδώ.
Υπήρξαν και κάποιες ατυχείς στιγμές, αλλά ως ταξιδιάρηδες, καλύτερα να μην κλείνουμε τους ορίζοντές μας σε κάποιες μικρολεπτομέρειες...

Αν ο δρόμος σας φέρει προς τα ΄κει σίγουρα θα βρείτε μια πόλη να σφύζει από ζωή, με πολλή νεολαία και περισσότερα ενδιαφέροντα να δείτε, όπως π.χ το Αρχαιολογικό Μουσείο.
Εξαιρετικό.

---