Les Très Riches Heures du duc de Berry - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ

Ο τελευταίος μήνας του χρόνου σύμφωνα με Το Βιβλίο των Ωρών παρουσιάζεται με μια σκηνή κυνηγιού.
Για την ακρίβεια, τη στιγμή που ένας από τους κυνηγούς (δεξιά), φυσσά το hallali του-είδος μουσικού κόρνου-τα σκυλιά ορμούν με λύσσα επάνω στο αγριογούρουνο.
Το ραβδί, το οποίο κρατά για να στηρίζεται, είναι ταυτόχρονα το κυνηγετικό του όπλο. Όντας αιχμηρό από το κάτω μέρος, χρησιμοποιείται για να σκοτώνει τα θηράματα.
Στο βάθος είναι το Château de Vincennes.

---

Το κυνήγι με τρέξιμο, με αγέλες σκύλων (chasse à courre), είναι ένας τρόπος του ντόπιου πληθυσμού, να κυνηγά ακολουθώντας τρέχοντας, ένα άγριο ζώο. Ελάφι, αγριόχοιρο, λαγό, αλεπού, έως ότου, τελικά, το κυνηγημένο ζώο, να πέσει στα χέρια (και στα δόντια) των κυνηγών του.
Τα σκυλιά κυνηγούν με την οσμή τους και το φυσικό ένστικτο που έχουν απέναντι στον εχθρό. Ο ρόλος των ανθρώπων είναι να τα ελέγχουν.
Αυτού του είδους το σπορ γίνεται στις ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία και την Ιρλανδία.
Είναι απαγορευμένο από το 2005 στη Βρετανία, και από το 1933 στη Γερμανία.

---

source wikipedia

Το Σινικό Τείχος

Είναι ένα σύνολο κινεζικών στρατιωτικών οχυρώσεων το οποίο (σύνολο)  κατασκευάστηκε, καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε πολλές φορές και σε πολλά μέρη, μεταξύ των 3ου αιώνα π.Χ. και του 17ου αιώνα, για να περιχαρακώσει και να υπερασπιστεί τα βόρεια σύνορα της Κίνας από τις επιδρομές των νομαδικών φυλών, που προέρχονταν από περιοχές οι οποίες σήμερα ανήκουν στη Μογγολία και τη Μαντζουρία.
Είναι το πιο σημαντικό αρχιτεκτονικό οικοδόμημα που κατασκευάστηκε ποτέ από τον άνθρωπο, τόσο σε μήκος, όσο και σε επιφάνεια και σε μάζα.

Από το 1987, το Σινικό Τείχος της Κίνας έχει ανακηρυχτεί Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς από την UNESCO, με τον αριθμό 438.

Αναφέρεται ως "Μεγάλο Τείχος" μέρος του οποίου χτίστηκε κατά τη διάρκεια της δυναστείας Μινγκ Το μήκος του τείχους διαφέρει ανάλογα με τις πηγές. Σύμφωνα με μια έκθεση το 1990, το συνολικό μήκος των τειχών θα είναι 6 700 χιλιόμετρα. Λόγω του μήκους του, το Σινικό Τείχος στα κινέζικα καλείται «μακρύ τείχος των δέκα χιλιάδων li » ( 万里长城, wan Lǐ Changcheng ), η Li είναι μια παλιά κινεζική μονάδα μήκους και το δέκα χιλιάδες li συμβολίζει το άπειρο για τους Κινέζους.

Το Σινικό Τείχος έχει, σε πολλά σημεία του, 5 έως 17 μ. ύψος, και 5 έως 7 μ. πλάτος. Τον Απρίλιο του 2009, η κινέζικη Κρατική Υπηρεσία Πολιτιστικής Κληρονομιάς, η οποία χρησιμοποίησε την πιο σύγχρονη τεχνολογία μέτρησης, απεφάνθη ότι έχει 8.851,8 χιλιόμετρα μήκος εκ των οποίων τα 6. 259,7 χιλιόμετρα είναι τείχος, τα 359,7 χιλιόμετρα τάφροι και τα 2.232,5 χιλιόμετρα φυσικών εμποδίων όπως βουνά και ποτάμια.

Δορυφορικές μελέτες έχουν δείξει ότι πολλά τμήματα, συνολικού μήκους περίπου 1000 χιλιομέτρων, είναι σήμερα θαμμένα.

Ιστορία

Αν και με τον όρο "Σινικό Τείχος" αναφερόμαστε σήμερα κυρίως για τις οχυρώσεις που κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια της δυναστείας Μινγκ, όμως πολλά τμήματα του τείχους που χτίστηκαν κατά τη διάρκεια προηγούμενων δυναστειών, φέρουν αυτόν τον όρο, τα σύνορα της Κίνας εξελίσσονταν με την πάροδο του χρόνου.

Παραδοσιακά, διαιρούμε την ιστορία της κατασκευής του Σινικού Τείχους σε δύο μέρη:

* 1ο. Πριν από την ενοποίηση της δυναστείας Qin (221 π.Χ..) κατά την περίοδο "Άνοιξη και Φθινόπωρο" (ιστορική περίοδος στην ιστορία της Κίνας) και την περίοδο "Αντιμαχόμενα Βασίλεια" (άλλη ιστορική περίοδος), όταν τα διάφορα κράτη και βασίλεια που διαιρούσαν την Κίνα, κατασκεύαζαν τείχη με τα οποία διαχώριζαν την επικράτειά τους και διασφάλιζαν τα σύνορά τους.
* 2ο. Ξεκινώντας από την ενοποίηση της δυναστείας Qin, όταν ο αυτοκράτορας Shi Huangdi άρχισε να οικοδομεί ένα μεγάλο τοίχο το "δέκα χιλιάδες μίλια σε μήκος" στα βόρεια σύνορα.

Υλικά κατασκευής

Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του τείχους ήταν τα εκάστοτε διαθέσιμα στην κάθε περιοχή. Κοντά στο Πεκίνο το τείχος κατασκευάστηκε από ασβεστόλιθο. Σε άλλες θέσεις το διαθέσιμο οικοδομικό υλικό ήταν εξορυγμένος γρανίτης ή πυρότουβλο. Όπου βρίσκονταν τέτοια υλικά, αρχικά χτίζονταν δύο παράλληλοι τοίχοι και ο ενδιάμεσος χώρος γέμιζε με αδρανή υλικά. Σε ορισμένες περιοχές τα υλικά κατασκευής συγκολλούνταν με ένα κολλώδες μείγμα ρυζιού και ασπραδιού αυγών. Στις ακραίες δυτικές θέσεις, σε περιοχές γεμάτες ερήμους και ανεπαρκή οικοδομικά υλικά, ο τοίχος κατασκευαζόταν από απορρίμματα που τοποθετούνταν ανάμεσα σε κομμάτια ξύλου.

                                                

Το Σινικό τείχος από το διάστημα

Το τείχος από το διάστημα.

Υπάρχει μια από μακρού υφιστάμενη διαφωνία σχετικά με το πόσο ορατό είναι το τείχος από το διάστημα.

Το 1938 ο Χαλιμπάρτον Ρίτσαρντ στο "δεύτερο βιβλίο των θαυμάτων" έγραψε ότι το τείχος είναι το μόνο ανθρώπινο κατασκεύασμα που είναι ορατό από τη Σελήνη. Αυτός ο μύθος έχει διαδοθεί ευρέως, και έχει γίνει ένας από τους γνωστότερους αστικούς μύθους, ενώ μερικές φορές έχει γραφτεί ακόμα και σε σχολικά εγχειρίδια. Στην πραγματικότητα απλά το τείχος είναι ανθρωπίνως αδύνατο να γίνει ορατό με γυμνό οφθαλμό από τόσο μεγάλη απόσταση.

Ωστόσο, από τη χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη, χίλιες φορές πιο κοντά στη Γη από ό,τι στη Σελήνη, το Τείχος μπορεί να είναι ορατό μόνο όμως υπό ευνοϊκές συνθήκες. Άλλωστε, το πλάτος του είναι μόνο λίγα μέτρα, είναι δηλαδή πιο στενό από τους αυτοκινητόδρομους και επιπλέον έχει σχεδόν το ίδιο χρώμα με το έδαφος που το περιβάλλει.
     

Badaling

Τουρισμός

Το Σινικό Τείχος είναι ένα από τα κύρια αξιοθέατα της χώρας.
Οι θέσεις οι πιο πολυσύχναστες για να περάσεις είναι: Badaling, Mutianyu, Simatai, Juyongguan, Xifengkou, Jiayuguan και Shanhaiguan.

Πάπυρος καταγραφής της Ιστορίας της Κίνας

---

source1
source2

---

---

Simone De Beauvoir

Είναι άδικο να θυμόμαστε τη Σιμόν ντε Μπωβουάρ ως σύντροφο του Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Δεν υπήρξε απλώς η γυναίκα στο πλευρό ενός διάσημου άνδρα. Είναι άδικο γιατί ­ αν μη τι άλλο ­ συγκαταλέγεται στα πρόσωπα που βελτίωσαν τη θέση της γυναίκας στη δυτική κοινωνία. Ετσι, ακόμη και αν τα κείμενά της φαίνονται σήμερα υπερβολικά, ακόμη και αν ο φεμινισμός αντιμετωπίζεται πλέον καχύποπτα, ακόμη και αν δεν ζήσαμε τη μετάβαση σε μια προοδευτική κοινωνία, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τον ρόλο της. Σε αυτή και σε κάποιες άλλες «σουφραζέτες» του 20ού αιώνα χρωστούν οι γυναίκες του 21ου την ελευθερία να μιλούν δημόσια για το σώμα τους, για τις ερωτικές τους περιπέτειες, για την επιλογή τους να συζούν αντί να παντρεύονται. Της χρωστάμε επίσης το καλό παράδειγμα του διανοουμένου που επεμβαίνει με εύστοχα σχόλια στην πολιτική ζωή (ρόλος που στις ημέρες μας έχει εκλείψει...). Τέλος, μπορούμε να της αναγνωρίσουμε κάποιες καλές λογοτεχνικές σελίδες σε κείμενα με αυτοβιογραφικά στοιχεία και φιλοσοφική τοποθέτηση. Ισως δεν πρόκειται για πεζογραφικά αριστουργήματα. Ισως τα θεατρικά έργα της έχρηζαν βελτιώσεων. Η Ντε Μπωβουάρ όμως πρέπει να αντιμετωπίζεται ως προσωπικότητα, ως διανοούμενη που έδινε το "παρών" σε κάθε περίσταση (η στάση της, π.χ., στον γαλλοαλγερινό πόλεμο ήταν υποδειγματική). «Η καλεσμένη» (1943) υπήρξε το βιβλίο που την έκανε γνωστή στο αναγνωστικό κοινό, μαζί με τα αυτοβιογραφικά έργα «Οι αναμνήσεις μιας καθώς πρέπει κόρης» (1958), «La force de l' age» (1960) και «La force de choses» (1963). Δημοφιλέστερος τίτλος της όμως πρέπει να θεωρηθεί «Το δεύτερο φύλο» (1949), ένα δοκίμιο για τη θέση της γυναίκας στο μεταπολεμικό κόσμο.

Γεννημένη το 1908 στην πολύ κεντρική λεωφόρο Ρασπάιγ των Παρισίων, οφείλει το «ντε» του ονόματός της στον ευγενή πατέρα της. Ο κύριος Ντε Μπωβουάρ υπήρξε δικηγόρος που θα προτιμούσε να αφήσει τα δικαστικά μέγαρα για να εργαστεί στο θέατρο. Η μητέρα της, από την άλλη, ήταν ένθερμη καθολική μεγαλοαστικής καταγωγής. Η μικρή Σιμόν χρειάστηκε να ενηλικιωθεί για να αναθεωρήσει τις θρησκευτικές απόψεις της και να αναδεχθεί τον αθεϊσμό. Από την αδελφή της, Πουπέτ, κατά δύο χρόνια μικρότερη, διδάχθηκε τη συντροφικότητα. Παρέμειναν φίλες για μια ζωή. Ως «καθώς πρέπει κόρη», η Σιμόν ντε Μπωβουάρ υπήρξε υποδειγματική φοιτήτρια της Σορβόννης. Οι σπουδές Φιλοσοφίας μπορούν να νοηθούν φυσική απόληξη της αστικής κουλτούρας της εποχής. Στα πανεπιστημιακά έδρανα έμελλε να γνωρίσει και τον άνδρα που θα γινόταν ο σύντροφος της ζωής της. Με το πέρας των σπουδών της αποφάσισε, για την οικονομική της αυτονομία, να γίνει καθηγήτρια στο σχολείο. Ετσι, η αίθουσα της διδασκαλίας παρέμεινε επί σειρά ετών ο φυσικός της χώρος. Οταν ταξίδεψε στο Βερολίνο για να συνεχίσει τις σπουδές της, συνδέθηκε με μια νεαρή γυναίκα, την Ολγα, με την οποία σύναψε σχέση και ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Η ιστορία τού τρίο καταγράφηκε επίσης σε βιβλίο: κάθε σταθμός της ζωής της έχει καταχωρηθεί στα ιδιότυπα λογοτεχνικά κείμενά της. Η πείρα ως πρώτη ύλη και φιλοσοφική προσέγγιση ως εργαλείο είναι οι κοινοί τόποι στο έργο της. Εντούτοις, δεν υπάρχει αυταρέσκεια στο αυτοβιογραφικό στοιχείο. (Αλλωστε οι σημαντικότερες σελίδες της σύγχρονης γαλλικής λογοτεχνίας είχαν αυτόν τον χαρακτήρα).

Σε ηλικία 41 ετών η Ντε Μπωβουάρ είχε μιλήσει αρκετά για τον εαυτό της, έχοντας συμπληρώσει τέσσερις αυτοβιογραφικούς τόμους, και προχώρησε στη συγγραφή του «Δεύτερου φύλου». Την ταραγμένη, «επαναστατική» δεκαετία του 1960 η Σιμόν ντε Μπωβουάρ υπήρξε πρωθιέρεια της ανατροπής· είχε δε εγκαταστήσει το ιερό της στο περίφημο καφέ Les Deux Magots, τόπο ζυμώσεων, αγορεύσεων, αντιθέσεων. Εμεινε στο πλευρό του Ζαν-Πωλ Σαρτρ ως το τέλος της ζωής του, το 1980. Τον ακολούθησε έξι χρόνια αργότερα. Ενα ζευγάρι-θρύλος. Σε τέτοιο βαθμό, ώστε είναι άδικο αλλά ταυτόχρονα αυτονόητο να θυμόμαστε την Ντε Μπωβουάρ ως σύντροφό του. Η μνήμη και εκείνου άλλωστε είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δική της.

---

---

---

---

---

Καλοκαιρινό (;) Λονδίνο

Καλοκαιρινό ταξιδάκι στην πρωτεύουσα της Γηραιάς Αλβιόνας και τα πράγματα, που έχεις να δεις, να απολαύσεις, να ξαφνιαστείς, να γευτείς και να θαυμάσεις είναι άπειρα.
Αν ο τουρισμός μας είναι η πρώτη βιομηχανία της Ελλάδας, ο τουρισμός του Λονδίνου είναι βαριά βιομηχανία με πολλές τσιμινιέρες, αναρίθμητες!
Μ΄ αρέσει να περπατώ, να παίρνω ταξί ή λεωφορείο και σπάνια μετρό. Οι σκόρπιες εικόνες, που θα σας δείξω είναι μερικές απ΄ αυτές που αποτύπωσα με την ψηφιακή μου και νομίζω ότι είναι αρκετά ενδιαφέρουσες!
N' joy!

Φτάσαμε αργά τη νύχτα, αγναντεύοντας από ψηλά την καλοκαιρινή Δύση του ήλιου του Βορείου Ημισφαιρίου, που κάνει να χρυσίζουν τα σύννεφα μέχρι πολύ-πολύ αργά!
Όσο το Χειμώνα βραδιάζει πάρα πολύ ενωρίς, τόσο το καλοκαίρι η νύχτα αργεί να πέσει.

Το πρώτο πρωϊνό, ψηλά από το παράθυρό μας.

                                                                      Σταθμός του Μετρό

                               Μικρό εμπορικό κέντρο με Σούπερ Μάρκετ, συμπαθητικά Καφέ, μικροσκοπικά ρεστοράν, φαρμακείο και υπαίθριο λουλουδάδικο. Αρκετό χάζεμα και μια γρήγορη δοκιμή Ιταλικής Κουζίνας μέχρι να περάσει η βροχούλα.

                                                                           Trocadero

Ξανά οι ίδιες «χορεύτριες», υπό άλλη γωνία, τις οποίες συναντώ σχεδόν καρμικά, πάντα τυχαία!!http://apotypomata.blogspot.com/2008/08/blog-post_31.html

Διαφορετικές αποχρώσεις της ασφάλτου για διαφορετική χρήση.

...Και το ψιλόβροχο από κοντά.

Ο καιρός μας έδειξε πολλά φθινοπωρινά πρόσωπα (από 16-20 βαθμούς) και σε γενικές γραμμές ήταν υποφερτός σε σχέση με τα 40άρια της Αθήνας.

Επειδή ο προορισμός αυτός είναι από τους πιο λατρεμένους, πέρα της συναισθηματικής φόρτισης, που εμπεριέχει, βρίσκω τα πάντα όμορφα...Προορισμός με πολλές διεξόδους και πολλές απολαύσεις.

                           Κι άλλο εμπορικό κέντρο. Με έκρηξη του μπλέ στο με νέον ουρανό του.

Επηρεασμένη λοιπόν, από την προσωπική μου θετική ματιά, ίσως η τουριστική μου περιγραφή να μην είναι αμερόληπτη.

Spite House

Ένα σπίτι έχθρας (Spite House) είναι ένα κτήριο που κατασκευάζεται ή τροποποιείται για να ενοχλήσει τους γείτονες ή και άλλους, οι οποίοι έχουν ενδιαφέροντα ή συμφέροντα στην περιοχή.

Τα σπίτια έχθρας (πείσματος, κακίας) χρησιμεύουν συχνά σαν φράχτης, εμποδίζοντας το φως, την πρόσβαση στα γειτονικά κτήρια, ή ως επιδεικτικά σύμβολα περιφρόνησης!

Τα σπίτια αυτά είναι πολύ σπανιότερα από τους φράκτες έχθρας. Αυτό αποδίδεται μερικώς στο γεγονός ότι οι σύγχρονοι οικοδομικοί συντελεστές αποτρέπουν συχνά την κατασκευή τέτοιων σπιτιών που πιθανώς να δημιουργήσουν προβλήματα στους γείτονες ή στην ιδιωτική τους ζωή.

---

Το 1814, ο Dr. John Tyler, ένας διαπρεπής οφθαλμολόγος και ο πρώτος αμερικανός ο οποίος εκτέλεσε χειρουργική επέμβαση θεραπείας του καταρράκτη, ήταν ιδιοκτήτης ενός οικοπέδου κοντά στο οικοδομικό τετράγωνο των δικαστηρίων στο Frederick του Maryland. Ο Δήμος της πόλης έκανε τα σχέδια για να επεκτείνει νότια ένα δρόμο μέσα από την ιδιοκτησία του Tyler, ώστε να συναντήσει τη West Patrick Street. 

Στη διαμάχη του με το Δήμο, ο Tyler ανακάλυψε έναν τοπικό νόμο που απαγόρευε την κατασκευή ενός δρόμου εάν οι εργασίες οικοδόμησης του κτηρίου ήταν σε εξέλιξη. Τότε ο δρόμος δεν θα μπορούσε να συνεχίσει την πορεία του. 

Για να πάει κόντρα στο Δήμο, ο Tyler έβαλε αμέσως τους εργάτες να αρχίσουν να κτίζουν το σπίτι του, πράγμα το οποίο ανακάλυψαν οι εργάτες του Δήμου την επομένη το πρωί!

---

Το 1874, δύο αδελφοί στα βόρεια  της Βοστώνης στη Μασαχουσέτη, βρέθηκαν σε μια διαμάχη.  Κάθε ένας είχε προηγουμένως κληρονομήσει μέρος ενός οικοπέδου από τον αποθανόντα πατέρα τους.

Ενώ ο δεύτερος αδελφός υπηρετούσε μακριά το στρατιωτικό του, ο πρώτος αδελφός έχτισε ένα μεγάλο σπίτι, αφήνοντας στο στρατιώτη μόνο ένα πολύ μικρό τμήμα της ιδιοκτησίας και που ο πρώτος αδελφός αισθάνθηκε σίγουρος ότι ήταν πολύ μικροσκοπικό για να οικοδομηθεί οτιδήποτε. 

Όταν επέστρεψε ο στρατιώτης, βρήκε την κληρονομιά του μειωμένη και υποβαθμισμένη. Έχτισε λοιπόν και αυτός ένα ξύλινο σπίτι στο  44 της οδού Saint Hull. 

Από το πείσμα του και ενάντια στην πλεονεξία του αδελφού του, έφραξε το φως του ήλιου και κατέστρεψε την πλαϊνή όψη του κτηρίου του.

Η πρόσοψη του δικού του σπιτιού είχε πλάτος 3,2 μ. και η πίσω πλευρά είχε πλάτος 2,82 μ.

Το Skinny House είναι ακόμα όρθιο και κατοικείται!

---

Στο γύρισμα του 20ού αιώνα, η πόλη Alameda της Καλιφόρνια, πήρε μια μεγάλη έκταση του Charles Froling, για να κατασκευάσει ένα δρόμο. 

Ο Froling είχε προγραμματίσει να οικοδομήσει το σπίτι των ονείρων του στο οικόπεδο αυτό, το οποίο είχε πάρει από κληρονομιά. 

Στη διαμάχη του με το Δήμο και κόντρα στον αντιπαθητικό του γείτονα ο Froling έχτισε ένα σπίτι με 3,00 μ. πλάτος, 16,00 μ. μήκος και 6,10 μ. ύψος, επάνω στη μικροσκοπική λωρίδα εδάφους που του απόμεινε.

Το σπίτι στην Alameda στέκεται ακόμα και κατοικείται!

---

Το 1908, ο Francis O' Reilly ήταν κύριος μιας έκτασης επένδυσης στο West Cambridge, της Massachusetts και πλησίασε το γείτονα του με σκοπό να το πωλήσει για κάποιο κέρδος.
Όταν ο γείτονάς του αρνήθηκε να το αγοράσει ο O' Reilly  έχτισε ένα οίκημα 28,60 μέτρων τετραγωνικών με 11 μ. μήκος και 2,40 πλάτος μόνο και μόνο για να ενοχλήσει το γείτονά του!
Το σπίτι του O' Reilly εξακολουθεί να στέκεται και στεγάζει μια εταιρεία εσωτερικής διακόσμησης!

---

Το 1925, στο Montlake, Seattle της Washington, ο γείτονας υπέβαλε μια προσβλητικά χαμηλή προσφορά για μια μικροσκοπική φέτα εδάφους του γείτονά του. 

Τότε, από το πείσμα του, έχτισε ένα σπίτι 80 τετρ. μέτρων έτσι ώστε να εμποδίζει τον ανοιχτό χώρο και τη θέα του γείτονα.

Το σπίτι είχε πλάτος 1,40 μ. στο νοτιά και 4,60 στο πίσω μέρος προς το βοριά.

Το σπίτι του πείσματος, στο Montlake, στέκεται ακόμα και κατοικείται!

*Φωτό: το κίτρινο σπίτι στο βάθος αριστερά.

---

---

Source: http://en.wikipedia.org/wiki/Spite_house

Κινούμενες Γέφυρες

Αυτή είναι ίδια με την παλιά γέφυρα του Ισθμού στα Ίσθμια.

Μεταφερόμενη ή κινητή γέφυρα είναι ένας τύπος γέφυρας που ενώνει ένα κινούμενο τμήμα "οδοστρώματος" με την απέναντι πλευρά. Η γόνδολα (το μεταφερόμενο στοιχείο) μεταφέρεται από ψηλά τεντωμένα συρματόσκοινα ή επάνω σε ένα σιδερένιο χωροδικτύωμα. Η ιδέα έχει χρησιμοποιηθεί για να διασχίσουν τους πλεύσιμους ποταμούς ή άλλα τμήματα νερού, όπου υπάρχει ανάγκη για την κυκλοφορία σκαφών και να μπορούν αυτά να περνούν. Είναι ένας σπάνιος τύπος γέφυρας, με λιγότερες από δυο δωδεκάδες στο σύνολο τους να έχουν κατασκευαστεί και πολύ λιγότερες να λειτουργούν σήμερα.

Vizcaya Bridge

Η πρώτη κινητή γέφυρα ήταν η Vizcaya που χτίστηκε στο Portugalete, στην Ισπανία, το 1893, και η οποία το 2006 ανακυρήχθηκε από την Unesco Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Σχεδιάστηκε από το Alberto Palacio, μαθητή του Gustave Eiffel και ενέπνευσε άλλους να προσπαθήσουν να κάνουν παρόμοιες κατασκευές. 
Η ιδέα βρήκε χρήση εκεί όπου δεν υπήρχε πρακτική εφαρμογή στο να κτιστεί μια σταθερή γέφυρα.
Ήταν η λύση που δόθηκε από το μηχανικό στο πρόβλημα του να ενώσει δυο πόλεις χωρίς να αναστατώσει τη θαλάσσια κυκλοφορία στο λιμάνι του Μπιλμπάο και χωρίς να πρέπει να χτιστεί μια ογκώδης κατασκευή με πολύ μακριές κεκλιμένες ράμπες.

Θέα κατά μήκος της γέφυρας  Vizcaya

Επειδή οι κινητές γέφυρες μπορούν να φέρουν μόνο ένα περιορισμένο φορτίο, η ιδέα χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα μετά την άνοδο της χρήσης του αυτοκινήτου.

Middlesbrough

Μια από τις μεγαλύτερες και ακόμα σε λειτουργεία γέφυρες είναι αυτή του Middlesbrough στην Αγγλία. 
Έχει μήκος 259 μ.και κτίστηκε το 1911.

Newport Transporter Bridge

---

Source:

http://en.wikipedia.org/

Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

---

Δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κάποιος πως ένας λαός με σκέψη ορθολογιστική, όπως ήταν οι Έλληνες, επινόησε τόσο εξωπραγματικές ιστορίες και έφτασε να τις πιστέψει. Ουσιαστικά η μυθολογία είναι το ακριβώς αντίθετο της λογικής, του λόγου.
Για να μπορέσουμε να το εξηγήσουμε, πρέπει πρώτα να αποδεσμεύσουμε τη θρησκεία από τη μυθολογία. Αν κάποιοι μύθοι προσπαθούν να εξηγήσουν κάποια φυσικά φαινόμενα που συνδέονται με μια θεότητα (π.χ. η λατρεία της Δήμητρας συνδέεται με το φυτικό κύκλο της αναγέννησης της φύσης), ωστόσο δεν μπορούμε να επεκτείνουμε τη σχέση αυτή με το σύνολο της μυθολογίας. Πρέπει πρώτα απ΄όλα να κατανοήσουμε ότι η ιεροτελεστία προηγούνταν του μύθου. Μπροστά σε ένα τελετουργικό αρχαίο και δυσνόητο, συνέθεσαν την ιστορία του θεού, τον τοποθέτησαν μέσα στο χωροχρόνο, του έδωσαν ποικίλα επίθετα, ανάλογα με τις ιδιότητες που εμφανίζει. Έπρεπε να βρεθούν εικόνες εύληπτες για το μέσο άνθρωπο, με τις οποίες να μπορέσει να ταυτιστεί. Η μυθολογία αναπτύχθηκε σε συνάρτηση με δυο άλλες αρχές της ελληνικής θρησκείας, τον πολυθεϊσμό και τον ανθρωπομορφισμό.

---

---

Η ανάγνωση των μύθων δεν ήταν απλώς ψυχαγωγία. Πολλές θεωρίες που αναπτύχθηκαν με τον καιρό είχαν ξεκινήσει από τους μύθους. Ωστόσο θα χρειαζόταν πολύς χρόνος και θα ήταν ιδιαίτερα σύνθετο αν επιχειρούσαμε να τις αναλύσουμε. Μπορούμε μόνο να επισημάνουμε τις πιο πρόσφατες. Ο G. Dumézil διατύπωσε την άποψη ότι η κοινωνική οργάνωση, σύμφωνα με τις τρεις βασικές λειτουργίες των ινδοευρωπαϊκών λαών, εθνική κυριαρχία, πόλεμος και οικονομική παραγωγή, αντικατοπτρίζονται στη θρησκεία. Και όμως, κι ο ίδιος συμπέρανε ότι η θεωρία αυτή είναι αρκετά δύσκολο να αποδειχθεί σε σχέση με την ελληνική θρησκεία.
Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι βλέπουν στους μύθους ένα μέσο για να έρθουν στο φως οι εσωτερικές πνευματικές διεργασίες και το υποσυνείδητο του ανθρώπου.
Πρέπει να προσθέσουμε ότι κάποιοι μύθοι επέτρεψαν στους Έλληνες πολίτες να μάθουν και να διεκδικήσουν το απώτερο παρελθόν της οικογένειας και των θεσμών τους. Όλοι οι αστικοί οργανισμοί έχουν κάποια ιστορία που τονίζει το παρελθόν και την αξία τους.
Όπως αναφέρει ο P. Grimal (La religion grecque): «Ο Ελληνισμός προσέφερε θεμελιώδες έργο για την πρόοδο της ανθρώπινης σκέψης. Χάρη στη μυθολογία, το ιερό στοιχείο σταμάτησε να είναι τρομακτικό και ένα σκοτεινό μέρος της ψυχής άνοιξε τις πύλες του στη σκέψη».

---

---

Μπορεί ο Όμηρος και ο Ησίοδος να δημιούργησαν την γενεαλογία των θεών, όμως το έργο τους δεν θεωρούνταν σε καμιά περίπτωση ιερό. Κάθε άνθρωπος είχε το δικαίωμα να μην πιστεύει, αρκεί να μη δρούσε ενάντια στις ιερουργίες και τις τελετές. Η πίστη του πληθυσμού είχε συγχωνευτεί με την ιεροτελεστία. Οι ιερουργίες δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ και διατηρηθήκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

---

Συνεχίζεται

Source: Anne Marie Buttin
Marie Delcourt
Wikipedia.org