Δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κάποιος πως ένας λαός με σκέψη ορθολογιστική, όπως ήταν οι Έλληνες, επινόησε τόσο εξωπραγματικές ιστορίες και έφτασε να τις πιστέψει. Ουσιαστικά η μυθολογία είναι το ακριβώς αντίθετο της λογικής, του λόγου.
Για να μπορέσουμε να το εξηγήσουμε, πρέπει πρώτα να αποδεσμεύσουμε τη θρησκεία από τη μυθολογία. Αν κάποιοι μύθοι προσπαθούν να εξηγήσουν κάποια φυσικά φαινόμενα που συνδέονται με μια θεότητα (π.χ. η λατρεία της Δήμητρας συνδέεται με το φυτικό κύκλο της αναγέννησης της φύσης), ωστόσο δεν μπορούμε να επεκτείνουμε τη σχέση αυτή με το σύνολο της μυθολογίας. Πρέπει πρώτα απ΄όλα να κατανοήσουμε ότι η ιεροτελεστία προηγούνταν του μύθου. Μπροστά σε ένα τελετουργικό αρχαίο και δυσνόητο, συνέθεσαν την ιστορία του θεού, τον τοποθέτησαν μέσα στο χωροχρόνο, του έδωσαν ποικίλα επίθετα, ανάλογα με τις ιδιότητες που εμφανίζει. Έπρεπε να βρεθούν εικόνες εύληπτες για το μέσο άνθρωπο, με τις οποίες να μπορέσει να ταυτιστεί. Η μυθολογία αναπτύχθηκε σε συνάρτηση με δυο άλλες αρχές της ελληνικής θρησκείας, τον πολυθεϊσμό και τον ανθρωπομορφισμό.
Η ανάγνωση των μύθων δεν ήταν απλώς ψυχαγωγία. Πολλές θεωρίες που αναπτύχθηκαν με τον καιρό είχαν ξεκινήσει από τους μύθους. Ωστόσο θα χρειαζόταν πολύς χρόνος και θα ήταν ιδιαίτερα σύνθετο αν επιχειρούσαμε να τις αναλύσουμε. Μπορούμε μόνο να επισημάνουμε τις πιο πρόσφατες. Ο G. Dumézil διατύπωσε την άποψη ότι η κοινωνική οργάνωση, σύμφωνα με τις τρεις βασικές λειτουργίες των ινδοευρωπαϊκών λαών, εθνική κυριαρχία, πόλεμος και οικονομική παραγωγή, αντικατοπτρίζονται στη θρησκεία. Και όμως, κι ο ίδιος συμπέρανε ότι η θεωρία αυτή είναι αρκετά δύσκολο να αποδειχθεί σε σχέση με την ελληνική θρησκεία.
Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι βλέπουν στους μύθους ένα μέσο για να έρθουν στο φως οι εσωτερικές πνευματικές διεργασίες και το υποσυνείδητο του ανθρώπου.
Πρέπει να προσθέσουμε ότι κάποιοι μύθοι επέτρεψαν στους Έλληνες πολίτες να μάθουν και να διεκδικήσουν το απώτερο παρελθόν της οικογένειας και των θεσμών τους. Όλοι οι αστικοί οργανισμοί έχουν κάποια ιστορία που τονίζει το παρελθόν και την αξία τους.
Όπως αναφέρει ο P. Grimal (La religion grecque): «Ο Ελληνισμός προσέφερε θεμελιώδες έργο για την πρόοδο της ανθρώπινης σκέψης. Χάρη στη μυθολογία, το ιερό στοιχείο σταμάτησε να είναι τρομακτικό και ένα σκοτεινό μέρος της ψυχής άνοιξε τις πύλες του στη σκέψη».
Μπορεί ο Όμηρος και ο Ησίοδος να δημιούργησαν την γενεαλογία των θεών, όμως το έργο τους δεν θεωρούνταν σε καμιά περίπτωση ιερό. Κάθε άνθρωπος είχε το δικαίωμα να μην πιστεύει, αρκεί να μη δρούσε ενάντια στις ιερουργίες και τις τελετές. Η πίστη του πληθυσμού είχε συγχωνευτεί με την ιεροτελεστία. Οι ιερουργίες δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ και διατηρηθήκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Συνεχίζεται
Source: Anne Marie Buttin
Marie Delcourt
Wikipedia.org
1 σχόλιο:
Περιμένω τη συνέχεια!!
Πολύ όμορφο άρθρο!
Φιλιά πολλά ;)
Δημοσίευση σχολίου