Μιαν άνοιξη, πριν πολλά χρόνια, βρέθηκα στη Μυτιλήνη. Μόλις που άρχιζαν οι μέρες να ζεσταίνουν. Κάποιος μου είχε μιλήσει για την ύπαρξη των ιαματικών λουτρών. Είπα να επωφεληθώ και να επιτρέψω στον εαυτό μου μια εμπειρία σε χαμάμ.
{Τι θυμήθηκα τώρα. Στο Παρίσι, ένα παλιό χαμάμ το είχαν μετατρέψει σε disco club. Ήταν ένα πανέμορφο κτήριο εσωτερικά, με τεράστια vitraux και ωραίες, επιβλητικές αίθουσες. Είχαν αφήσει και τις πορσελάνινες μπανιέρες μέσα στο χώρο. Με το που πρωτάνοιξε, ο κόσμος πήγαινε να το δει και γινόταν λαϊκό προσκύνημα κάθε βράδυ}.
Τα λουτρά αυτά, λοιπόν, υπήρχαν λίγο έξω από την πόλη, προς τον κόλπο της Γέρας. Στα Θέρμα, τα λένε οι ντόπιοι. Απ΄ αυτό το σημείο είχα περάσει πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν έτυχε να σταματήσω να το δω από κοντά. Εδώ που τα λέμε απέξω δεν υποψιαζόσουνα και τίποτε το ιδιαίτερο. Ένα παλιό χαμηλό κτίσμα στην άκρη της θάλασσας.
Αυτόν λοιπόν τον συγκεκριμένο Μάη με είχε πιάσει ακατάσχετη επιθυμία να πάω. Δεν υπήρχε καμιά φίλη που θα διέθετε το χρόνο της σε τέτοιες παλαβομάρες, και οι άντρες ούτως ή άλλως πήγαιναν σε διαφορετικό χώρο από τις γυναίκες.
Παίρνοντας μια πετσέτα και ένα μπανιερό, κατέφθασα χαρούμενη να εξερευνήσω τα λουτρά της περιέργειας μου.
Πληρώνοντας ένα μικρό ποσόν για εισιτήριο προχώρησα στα ενδότερα.
Μέσα υπήρχαν 2 υποτυπώδεις καμπίνες όπου μπορούσες να αλλάξεις. Και πάρα μέσα, διασχίζοντας μια χαμηλή πόρτα έμπαινες στον κυρίως χώρο όπου εξαιτίας των πυκνών ατμών αργείς να ξεδιαλύνεις τα πράγματα.
Ήταν ένα μεγάλο κάτασπρο ασβεστωμένο δωμάτιο, που ψηλά το ταβάνι του κατέληγε σε θόλο με οπές φεγγίτη και εξαερισμού. Απ΄ αυτό το φεγγίτη διαχεόταν ένα ημίφως που μαζί με τους ζεστούς ατμούς δημιουργούσαν μια γλυκιά χαλαρωτική ατμόσφαιρα.
Υπήρχαν ήδη μερικές γυναίκες στη πισίνα (ξέχασα να σας πω ότι η γυναίκα στην είσοδο μου είπε ότι θα βουτήξω χωρίς μπανιερό ) και κατεβαίνοντας μερικά πέτρινα σκαλοπάτια βρέθηκα μέσα στο νερό, το οποίο ήταν λίγο παραπάνω ζεστό από τη θερμοκρασία του σώματος. Το νερό, μου έφτανε μέχρι το λαιμό. Κάτω το δάπεδο της πισίνας ήταν και αυτό στρωμένο με μαρμάρινες πλάκες και γύρω - γύρω ένα φαρδύ πεζούλι με μικρές εσοχές για να κάθεσαι ή να ακουμπάς τα πράγματά σου. Και αυτό κάτασπρο.
Το ωραιότερο μέρος αυτού του θεσπέσιου χώρου ήταν οι μαρμάρινες λεοντοκεφαλές που εξείχαν από τον τοίχο. Ήταν οι κρουνοί, που μέσα από το μισάνοιχτο στόμα τους έτρεχε το αναζωογονωτικό νεράκι με ένα κελαριστό ήχο, ο οποίος ήταν και ο μόνος που αντηχούσε στο χώρο.
Μπορούσες να κολυμπήσεις ή να σταθείς κάτω από τους κρουνούς και το ζεστό νερό να πέφτει από λίγο πιο ψηλά, κάνοντας σου μασάζ στο σβέρκο, στη πλάτη ή στο στήθος. Ή να βγεις να ξαπλώσεις στο πεζούλι.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι να συνηθίσεις, η ζέστη, η υγρασία και η μυρωδιά του χλωρίου σου δημιουργούν μια αίσθηση δυσφορίας και έλλειψης οξυγόνου. Όμως μετά από λίγη ώρα το συνηθίζεις και νιώθεις καλύτερα.
Από καιρό σε καιρό βγαίνεις από το νερό και ξαπλώνοντας πάνω στο πεζούλι, χαλαρώνεις.
Γενικά, όλη η εμπειρία αυτής της απόλαυσης είναι η αίσθηση της ηρεμίας , της θαλπωρής, της χαλάρωσης, και ασυνείδητα νιώθεις να επιστρέφεις στην ενδομήτρια ζωή.
Όταν τελειώσεις, πηγαίνεις σε ένα μικρό τετράγωνο ανοιχτό χώρο, λίγα σκαλοπάτια χαμηλότερα, όπου και εδώ έχει τρεχούμενο νερό, που χύνεται κατ΄ευθείαν στη θάλασσα. Εδώ μπορείς να βάλλεις τα σαμπουάν σου και να τριφτείς. Με έκπληξη διαπιστώνεις πόσα νεκρά κύτταρα αποβάλλονται με αυτή την φυσική απολέπιση. Νιώθεις τους πόρους τους σώματός σου τελείως διεσταλμένους και καθαρούς.
Στην έξοδο πρέπει να ντυθείς καλά. Βέβαια εξαρτάται και από την εποχή. Αν είναι καλοκαίρι φαντάζομαι ότι η ζέστη και μέσα θα πρέπει να είναι αβάσταχτη. Το Χειμώνα όμως η απόλαυση είναι σίγουρη.
Περιττό να σας πω ότι πήγα αρκετές φορές μετά από εκείνη την πρώτη φορά και βέβαια όποτε πηγαίνω στο νησί, προσπαθώ να πηγαίνω και στα λουτρά. Πολλές φορές με συνοδεύει και η κόρη μου, αν τύχει νάναι μαζί μου.#
ΙΑΜΑΤΙΚΑ ΛΟΥΤΡΑ ΚΟΛΠΟΥ ΓΕΡΑΣ
"Θέρμα" Κόλπου Γέρας : Βρίσκονται στα ανατολικά παράλια του Κόλπου Γέρας. Γύρω από την πηγή, τα αρχαιολογικά ευρήματα που υπάρχουν μαρτυρούν τη χρήση τους για ιαματικούς σκοπούς από την αρχαιότητα. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ανακαινίστηκαν, γεγονός που αποδεικνύεται από τον εσωτερικό διάκοσμο κατά το πρότυπο των Τουρκικών λουτρών ( "χαμάμ" ). Διαθέτουν δυο μεγάλες ξεχωριστές πισίνες, επενδυμένες με μαρμάρινες πλάκες και μαρμάρινους κρουνούς, καθώς και βοηθητικούς χώρους με λουτήρες και αποδυτήρια. Σήμερα λειτουργούν υπό την εποπτεία του Δήμου Μυτιλήνης. Το νερό έχει θερμοκρασία 39,5 βαθμούς Κελσίου, έχει χαρακτηρισθεί ως χλωριούχο, υφάλμυρο, οξυανθρακούχο και συνιστάται για την θεραπεία εμφράξεως οργάνων της κοιλιακής χώρας, υδρωπικίας και άλλων νοσημάτων. Η περιοχή στην οποία υφίσταται η εγκατάσταση είναι εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς, καθώς συνδυάζει αρμονικά τα ήρεμα νερά του Κόλπου και ασημοπράσινους ελαιώνες.
{Τι θυμήθηκα τώρα. Στο Παρίσι, ένα παλιό χαμάμ το είχαν μετατρέψει σε disco club. Ήταν ένα πανέμορφο κτήριο εσωτερικά, με τεράστια vitraux και ωραίες, επιβλητικές αίθουσες. Είχαν αφήσει και τις πορσελάνινες μπανιέρες μέσα στο χώρο. Με το που πρωτάνοιξε, ο κόσμος πήγαινε να το δει και γινόταν λαϊκό προσκύνημα κάθε βράδυ}.
Τα λουτρά αυτά, λοιπόν, υπήρχαν λίγο έξω από την πόλη, προς τον κόλπο της Γέρας. Στα Θέρμα, τα λένε οι ντόπιοι. Απ΄ αυτό το σημείο είχα περάσει πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν έτυχε να σταματήσω να το δω από κοντά. Εδώ που τα λέμε απέξω δεν υποψιαζόσουνα και τίποτε το ιδιαίτερο. Ένα παλιό χαμηλό κτίσμα στην άκρη της θάλασσας.
Αυτόν λοιπόν τον συγκεκριμένο Μάη με είχε πιάσει ακατάσχετη επιθυμία να πάω. Δεν υπήρχε καμιά φίλη που θα διέθετε το χρόνο της σε τέτοιες παλαβομάρες, και οι άντρες ούτως ή άλλως πήγαιναν σε διαφορετικό χώρο από τις γυναίκες.
Παίρνοντας μια πετσέτα και ένα μπανιερό, κατέφθασα χαρούμενη να εξερευνήσω τα λουτρά της περιέργειας μου.
Πληρώνοντας ένα μικρό ποσόν για εισιτήριο προχώρησα στα ενδότερα.
Μέσα υπήρχαν 2 υποτυπώδεις καμπίνες όπου μπορούσες να αλλάξεις. Και πάρα μέσα, διασχίζοντας μια χαμηλή πόρτα έμπαινες στον κυρίως χώρο όπου εξαιτίας των πυκνών ατμών αργείς να ξεδιαλύνεις τα πράγματα.
Ήταν ένα μεγάλο κάτασπρο ασβεστωμένο δωμάτιο, που ψηλά το ταβάνι του κατέληγε σε θόλο με οπές φεγγίτη και εξαερισμού. Απ΄ αυτό το φεγγίτη διαχεόταν ένα ημίφως που μαζί με τους ζεστούς ατμούς δημιουργούσαν μια γλυκιά χαλαρωτική ατμόσφαιρα.
Υπήρχαν ήδη μερικές γυναίκες στη πισίνα (ξέχασα να σας πω ότι η γυναίκα στην είσοδο μου είπε ότι θα βουτήξω χωρίς μπανιερό ) και κατεβαίνοντας μερικά πέτρινα σκαλοπάτια βρέθηκα μέσα στο νερό, το οποίο ήταν λίγο παραπάνω ζεστό από τη θερμοκρασία του σώματος. Το νερό, μου έφτανε μέχρι το λαιμό. Κάτω το δάπεδο της πισίνας ήταν και αυτό στρωμένο με μαρμάρινες πλάκες και γύρω - γύρω ένα φαρδύ πεζούλι με μικρές εσοχές για να κάθεσαι ή να ακουμπάς τα πράγματά σου. Και αυτό κάτασπρο.
Το ωραιότερο μέρος αυτού του θεσπέσιου χώρου ήταν οι μαρμάρινες λεοντοκεφαλές που εξείχαν από τον τοίχο. Ήταν οι κρουνοί, που μέσα από το μισάνοιχτο στόμα τους έτρεχε το αναζωογονωτικό νεράκι με ένα κελαριστό ήχο, ο οποίος ήταν και ο μόνος που αντηχούσε στο χώρο.
Μπορούσες να κολυμπήσεις ή να σταθείς κάτω από τους κρουνούς και το ζεστό νερό να πέφτει από λίγο πιο ψηλά, κάνοντας σου μασάζ στο σβέρκο, στη πλάτη ή στο στήθος. Ή να βγεις να ξαπλώσεις στο πεζούλι.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι να συνηθίσεις, η ζέστη, η υγρασία και η μυρωδιά του χλωρίου σου δημιουργούν μια αίσθηση δυσφορίας και έλλειψης οξυγόνου. Όμως μετά από λίγη ώρα το συνηθίζεις και νιώθεις καλύτερα.
Από καιρό σε καιρό βγαίνεις από το νερό και ξαπλώνοντας πάνω στο πεζούλι, χαλαρώνεις.
Γενικά, όλη η εμπειρία αυτής της απόλαυσης είναι η αίσθηση της ηρεμίας , της θαλπωρής, της χαλάρωσης, και ασυνείδητα νιώθεις να επιστρέφεις στην ενδομήτρια ζωή.
Όταν τελειώσεις, πηγαίνεις σε ένα μικρό τετράγωνο ανοιχτό χώρο, λίγα σκαλοπάτια χαμηλότερα, όπου και εδώ έχει τρεχούμενο νερό, που χύνεται κατ΄ευθείαν στη θάλασσα. Εδώ μπορείς να βάλλεις τα σαμπουάν σου και να τριφτείς. Με έκπληξη διαπιστώνεις πόσα νεκρά κύτταρα αποβάλλονται με αυτή την φυσική απολέπιση. Νιώθεις τους πόρους τους σώματός σου τελείως διεσταλμένους και καθαρούς.
Στην έξοδο πρέπει να ντυθείς καλά. Βέβαια εξαρτάται και από την εποχή. Αν είναι καλοκαίρι φαντάζομαι ότι η ζέστη και μέσα θα πρέπει να είναι αβάσταχτη. Το Χειμώνα όμως η απόλαυση είναι σίγουρη.
Περιττό να σας πω ότι πήγα αρκετές φορές μετά από εκείνη την πρώτη φορά και βέβαια όποτε πηγαίνω στο νησί, προσπαθώ να πηγαίνω και στα λουτρά. Πολλές φορές με συνοδεύει και η κόρη μου, αν τύχει νάναι μαζί μου.#
ΙΑΜΑΤΙΚΑ ΛΟΥΤΡΑ ΚΟΛΠΟΥ ΓΕΡΑΣ
"Θέρμα" Κόλπου Γέρας : Βρίσκονται στα ανατολικά παράλια του Κόλπου Γέρας. Γύρω από την πηγή, τα αρχαιολογικά ευρήματα που υπάρχουν μαρτυρούν τη χρήση τους για ιαματικούς σκοπούς από την αρχαιότητα. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ανακαινίστηκαν, γεγονός που αποδεικνύεται από τον εσωτερικό διάκοσμο κατά το πρότυπο των Τουρκικών λουτρών ( "χαμάμ" ). Διαθέτουν δυο μεγάλες ξεχωριστές πισίνες, επενδυμένες με μαρμάρινες πλάκες και μαρμάρινους κρουνούς, καθώς και βοηθητικούς χώρους με λουτήρες και αποδυτήρια. Σήμερα λειτουργούν υπό την εποπτεία του Δήμου Μυτιλήνης. Το νερό έχει θερμοκρασία 39,5 βαθμούς Κελσίου, έχει χαρακτηρισθεί ως χλωριούχο, υφάλμυρο, οξυανθρακούχο και συνιστάται για την θεραπεία εμφράξεως οργάνων της κοιλιακής χώρας, υδρωπικίας και άλλων νοσημάτων. Η περιοχή στην οποία υφίσταται η εγκατάσταση είναι εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς, καθώς συνδυάζει αρμονικά τα ήρεμα νερά του Κόλπου και ασημοπράσινους ελαιώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου