Φεύγω διακοπές, σε βόρειες χώρες.
Τα ξαναλέμε στην επιστροφή.
Καλά να περνάτε.
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007
Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007
Εγώ το λέω στο σκύλο μου...
Eιδα το παρακάτω ενδιαφέρον κείμενο στο http://imikriollandeza.blogspot.com
Σας παρακαλώ σταματήστε να προωθείτε αλυσιδωτά e-mails στους φίλους σας.
Απλώς σταματήστε, ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνετε το γιατί.
Αν παρόλα αυτά, θέλετε να μάθετε περισσότερα για το θέμα, διαβάστε το παρακάτω κείμενο. Σας αφορά άμεσα.
Εντάξει, τώρα που έχω την προσοχή σας, μπορώ να σας εξηγήσω περισσότερα. Σίγουρα έχετε λάβει κατά το παρελθόν e-mails τα οποία περιείχαν κάποια από τις παρακάτω φράσεις:
–>Στείλε αυτό το e-mail σε όλους σου τους φίλους και η Microsoft θα το ανιχνεύσει και θα σου στείλει 1000 δολάρια στον λογαριασμό σου.
–>Στείλε αυτό το e-mail σε όλους σου τους φίλους για να έχεις καλή τύχη. Ένας που δεν το έστειλε, πέθανε μετά από 7 ημέρες.
–> Στείλε αυτό το e-mail σε όλους σου τους φίλους γιατί το παιδάκι μου πάσχει από καρκίνο. Η AOL για κάθε e-mail που στέλνεις εσύ και οι φίλοι σου θα δίνει 5 cents για τη θεραπεία του παιδιού.
–> Στείλε αυτό το e-mail σε όλους σου τους φίλους για να ενημερωθούν για τον νέο ιό που κατακλύζει το internet.
–> Στείλε αυτό το e-mail σε όλους σου τους φίλους. Οι πρώτοι 50 που θα το λάβουν, θα κερδίσουν ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια από την ΝΙΚΕ.
…και διάφορα άλλα τέτοια. Παρατηρήστε ότι όλες οι παραπάνω φράσεις (σε όποια γλώσσα κι αν είναι γραμμένες στο e-mail που θα λάβετε) εμπεριέχουν την πρόταση «στείλε αυτό το e-mail σε όλους σου τους φίλους» η οποία σχεδόν πάντα ακολουθείται από κάτι θετικό, είτε πρόκειται για χρηματική απολαβή, είτε για δώρο, είτε απλά για καλή τύχη.
Όλοι οι χρήστες που λαμβάνουν τέτοια e-mails (αλυσιδωτά e-mails ή chain mails) έχουν δύο επιλογές. Ή να τα αγνοήσουν ή να κάνουν αυτό που τους ζητάει το μήνυμα. Και επειδή συνήθως αυτό που ζητάει το μήνυμα είναι κάτι τόσο απλό, όσο το να πατήσουν 2 clicks, απλώς το κάνουν. Χωρίς να το σκεφτούν. Χωρίς να σκεφτούν καν το κατά πόσο αυτό που αναφέρει το μήνυμα έχει έστω και την παραμικρή δόση αληθείας. Απλώς το κάνουν. Αγνοώντας όμως όλες τις δυσάρεστες συνέπειες που αυτό επιφέρει.
Πρόθεσή μου δεν είναι ούτε να σας αγχώσω, ούτε να δαιμονοποιήσω τις καταστάσεις. Θα σας εξηγήσω όμως με απλά λόγια α) γιατί συμβαίνει αυτό και β) γιατί δεν πρέπει να το κάνετε. Τόσο απλά.
Ας πούμε λοιπόν μερικές αλήθειες:
–>Δεν υπάρχει κανένα σύστημα εντοπισμού των e-mails σήμερα παγκοσμίως. Όταν κάποιο e-mail ισχυρίζεται ότι η Χ εταιρία εντοπίζει τα e-mails που στέλνονται ή προωθούνται στο internet με σκοπό να σας αποδώσει χρήματα, δώρα ή να βοηθήσει για κάποιον κοινωφελή σκοπό, απλώς λέει ψέματα. Μάλιστα λέει τόσο τραγικά ψέματα που, εμείς που ασχολούμαστε με την πληροφορική, κρατάμε κάθε φορά τις κοιλιές μας από τα γέλια - όχι γι’ αυτούς που τα γράφουν, αλλά γι’ αυτούς που τα πιστεύουν. Εσάς δηλαδή. Μάθετε λοιπόν ότι είναι τεχνικώς αδύνατον (λόγω της φύσης του ίδιου του internet) να εντοπιστεί ο αριθμός αυτών των μηνυμάτων που στέλνει ο ένας στον άλλο. Απλώς δε γίνεται. Όχι από τις εταιρίες, ούτε καν από τις κυβερνήσεις, τον στρατό ή τους εξωγήινους. Δεν γίνεται. Σας κοροϊδεύουν. Ακόμη κι αν ένα τέτοιο σύστημα υπήρχε, ποιος αφελής πιστεύει ότι μια εταιρία θα το κοινοποιούσε τόσο απλά δημοσίως, χωρίς να της επιτεθεί το σύμπαν για παραβίαση προσωπικών δεδομένων;
Σκεφθείτε το λίγο…
Κανείς δε σκορπάει τα χρήματά του στο internet.
–>Αλήθεια, σας πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι θα μπορούσατε να κερδίσετε έστω και 1 cent από τα μηνύματα που προωθείτε στους φίλους σας; Ακόμη κι αν κάποια από αυτά περιέχουν αναφορές ότι ο Μήτσος κέρδισε 1000 ευρώ και η Κούλα που δεν το πίστευε στην αρχή, έλαβε μια επιταγή με 783 ευρώ, αποσκοπούν απλώς στο να γίνουν πιο δελεαστικά και να σας πείσουν να πράξετε κι εσείς το ίδιο. Κανείς δεν έχει λάβει το παραμικρό ποτέ από αυτά τα e-mails και ούτε πρόκειται, σας διαβεβαιώ γι’ αυτό.
Ε, τότε ποιος τα οργανώνει όλα αυτά; Πού αποσκοπούν;
Εδώ είναι και το ζουμί της υπόθεσης. Παρατηρήστε λίγο καλύτερα αυτά τα μηνύματα που τυχόν έχουν ξεμείνει στο mailbox σας. Αν τα ανοίξετε, θα δείτε ότι περιέχουν μέσα ένα σωρό διευθύνσεις e-mail. Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά όταν προωθείτε ένα μήνυμα, τις περισσότερες φορές οι προηγούμενες διευθύνσεις e-mail «ξεμένουν» είτε μέσα σ’ αυτό, είτε στο πεδίο «Προς» του μηνύματος. Σε ένα τυχαίο αντίστοιχο μήνυμα που μου έστειλαν πριν από λίγο, υπάρχουν μέσα πάνω από 1000 πραγματικές διευθύνσεις e-mail ανυποψίαστων ανθρώπων στους οποίους κάποιος «φίλος» έστειλε αυτό το μήνυμα. Αν ένας από αυτούς προωθήσει το μήνυμα, χωρίς να καθαρίσει τις προηγούμενες διευθύνσεις, όλες αυτές (μαζί και η δική μου που δεν έστειλα τίποτα σε κανέναν) θα φτάσουν σε κάποιον άλλον, ο οποίος με τη σειρά του θα τις στείλει σε κάποιον άλλον και πάει λέγοντας. Για να το πούμε με απλά μαθηματικά, αν κάποιος συντάξει ένα e-mail και το στείλει σε 100 ανθρώπους, ένας από τους 100 το στείλει σε άλλους 100 και ένας από αυτούς σε άλλους 100, μέσα στο e-mail αυτό θα έχουν μαζευτεί πολύ εύκολα 300 διευθύνσεις e-mail μόνο με 3 αποστολές. Γεωμετρικά, οι διευθύνσεις αυτές καταλήγουν να είναι άπειρες…
Αυτό είναι και το μυστικό αυτών των μηνυμάτων. Συλλέγουν διευθύνσεις e-mail. Και όχι απλές διευθύνσεις. Πραγματικές διευθύνσεις, πραγματικών ανθρώπων που ανοίγουν το mailbox τους κάθε ημέρα. Αυτό, όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται, έχει μεγάλη αξία για κάποιους στο internet και μεταφράζεται σε μετρητά. Μετρητά που δεν φτάνουν ποτέ στην τσέπη σας όμως.
Αυτό που θα φτάσει σε εσάς με αυτή τη διαδικασία, θα είναι περισσότερα spam e-mails. Διαφημιστικά μηνύματα πορνογραφικού περιεχομένου, αγοράς ναρκωτικών, Viagra, μηνύματα που περιέχουν ιούς (που σκοπό έχουν συνήθως να συλλέξουν ΟΛΕΣ τις διευθύνσεις e-mail από τα μηνύματά σας και να τις προωθήσουν πίσω στους spammers) και ένα σωρό άλλα τα οποία θα απορείτε είτε από ποιόν τα λάβατε είτε για το πού βρήκε τη διεύθυνσή σας και σας τα έστειλε. Πολύ απλά η e-mail διεύθυνσή σας που συλλέχθηκε από ένα τέτοιο αλυσιδωτό e-mail στο παρελθόν, πουλήθηκε μαζί με εκατοντάδες άλλες σε κάποια εταιρία που κάνει αυτή τη δουλειά: στέλνει διαφημιστικά e-mails. Όσο ανόητο κι αν σας ακούγεται, όταν τα διαφημιστικά e-mails σήμερα ξεπερνούν τα 83 δισεκατομμύρια ετησίως, ακόμη κι αν ένα πολύ μικρό ποσοστό του πληθυσμού εξαπατάται από αυτά, ο τζίρος είναι σημαντικός. Για κάτι που δεν έχει κόστος (όπως τα e-mails) τα κέρδη είναι πραγματικά τεράστια, δε νομίζετε;
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα προωθήσετε ένα παρόμοιο e-mail σκεφθείτε το καλά. Και αν αποφασίσετε παρόλα αυτά να το κάνετε, για τους δικούς σας λόγους, βεβαιωθείτε ότι αφιερώσατε 4 δευτερόλεπτα για να σβήσετε από το σώμα του μηνύματος όλες τις περιττές διευθύνσεις e-mail που περιείχε από τον προηγούμενο αποστολέα.
Τη διαφορά θα τη δείτε στο mailbox σας με τον καιρό.
Ελπίζω να μην σας κούρασα,
Κωνσταντίνος Τζανίδης
IT Manager
Υ.Γ. Παραβαίνοντας την προτροπή του e-mail μου, σας συστήνω να ενημερώσετε τους φίλους σας σχετικά με αυτό προωθώντας το e-mail. Απλώς κάντε το σωστά, σύμφωνα με τις συμβουλές της τελευταίας παραγράφου. Όσοι θέλετε να διαβάσετε περισσότερα σχόλια πάνω σε πραγματικά παραδείγματα σχετικά με το θέμα, επισκεφθείτε τις σελίδες
http://www.snopes.com/inboxer/nothing/billgate.asp
http://en.wikipedia.org/wiki/Chain_e-mail
Σας παρακαλώ σταματήστε να προωθείτε αλυσιδωτά e-mails στους φίλους σας.
Απλώς σταματήστε, ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνετε το γιατί.
Αν παρόλα αυτά, θέλετε να μάθετε περισσότερα για το θέμα, διαβάστε το παρακάτω κείμενο. Σας αφορά άμεσα.
Εντάξει, τώρα που έχω την προσοχή σας, μπορώ να σας εξηγήσω περισσότερα. Σίγουρα έχετε λάβει κατά το παρελθόν e-mails τα οποία περιείχαν κάποια από τις παρακάτω φράσεις:
–>Στείλε αυτό το e-mail σε όλους σου τους φίλους και η Microsoft θα το ανιχνεύσει και θα σου στείλει 1000 δολάρια στον λογαριασμό σου.
–>Στείλε αυτό το e-mail σε όλους σου τους φίλους για να έχεις καλή τύχη. Ένας που δεν το έστειλε, πέθανε μετά από 7 ημέρες.
–> Στείλε αυτό το e-mail σε όλους σου τους φίλους γιατί το παιδάκι μου πάσχει από καρκίνο. Η AOL για κάθε e-mail που στέλνεις εσύ και οι φίλοι σου θα δίνει 5 cents για τη θεραπεία του παιδιού.
–> Στείλε αυτό το e-mail σε όλους σου τους φίλους για να ενημερωθούν για τον νέο ιό που κατακλύζει το internet.
–> Στείλε αυτό το e-mail σε όλους σου τους φίλους. Οι πρώτοι 50 που θα το λάβουν, θα κερδίσουν ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια από την ΝΙΚΕ.
…και διάφορα άλλα τέτοια. Παρατηρήστε ότι όλες οι παραπάνω φράσεις (σε όποια γλώσσα κι αν είναι γραμμένες στο e-mail που θα λάβετε) εμπεριέχουν την πρόταση «στείλε αυτό το e-mail σε όλους σου τους φίλους» η οποία σχεδόν πάντα ακολουθείται από κάτι θετικό, είτε πρόκειται για χρηματική απολαβή, είτε για δώρο, είτε απλά για καλή τύχη.
Όλοι οι χρήστες που λαμβάνουν τέτοια e-mails (αλυσιδωτά e-mails ή chain mails) έχουν δύο επιλογές. Ή να τα αγνοήσουν ή να κάνουν αυτό που τους ζητάει το μήνυμα. Και επειδή συνήθως αυτό που ζητάει το μήνυμα είναι κάτι τόσο απλό, όσο το να πατήσουν 2 clicks, απλώς το κάνουν. Χωρίς να το σκεφτούν. Χωρίς να σκεφτούν καν το κατά πόσο αυτό που αναφέρει το μήνυμα έχει έστω και την παραμικρή δόση αληθείας. Απλώς το κάνουν. Αγνοώντας όμως όλες τις δυσάρεστες συνέπειες που αυτό επιφέρει.
Πρόθεσή μου δεν είναι ούτε να σας αγχώσω, ούτε να δαιμονοποιήσω τις καταστάσεις. Θα σας εξηγήσω όμως με απλά λόγια α) γιατί συμβαίνει αυτό και β) γιατί δεν πρέπει να το κάνετε. Τόσο απλά.
Ας πούμε λοιπόν μερικές αλήθειες:
–>Δεν υπάρχει κανένα σύστημα εντοπισμού των e-mails σήμερα παγκοσμίως. Όταν κάποιο e-mail ισχυρίζεται ότι η Χ εταιρία εντοπίζει τα e-mails που στέλνονται ή προωθούνται στο internet με σκοπό να σας αποδώσει χρήματα, δώρα ή να βοηθήσει για κάποιον κοινωφελή σκοπό, απλώς λέει ψέματα. Μάλιστα λέει τόσο τραγικά ψέματα που, εμείς που ασχολούμαστε με την πληροφορική, κρατάμε κάθε φορά τις κοιλιές μας από τα γέλια - όχι γι’ αυτούς που τα γράφουν, αλλά γι’ αυτούς που τα πιστεύουν. Εσάς δηλαδή. Μάθετε λοιπόν ότι είναι τεχνικώς αδύνατον (λόγω της φύσης του ίδιου του internet) να εντοπιστεί ο αριθμός αυτών των μηνυμάτων που στέλνει ο ένας στον άλλο. Απλώς δε γίνεται. Όχι από τις εταιρίες, ούτε καν από τις κυβερνήσεις, τον στρατό ή τους εξωγήινους. Δεν γίνεται. Σας κοροϊδεύουν. Ακόμη κι αν ένα τέτοιο σύστημα υπήρχε, ποιος αφελής πιστεύει ότι μια εταιρία θα το κοινοποιούσε τόσο απλά δημοσίως, χωρίς να της επιτεθεί το σύμπαν για παραβίαση προσωπικών δεδομένων;
Σκεφθείτε το λίγο…
Κανείς δε σκορπάει τα χρήματά του στο internet.
–>Αλήθεια, σας πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι θα μπορούσατε να κερδίσετε έστω και 1 cent από τα μηνύματα που προωθείτε στους φίλους σας; Ακόμη κι αν κάποια από αυτά περιέχουν αναφορές ότι ο Μήτσος κέρδισε 1000 ευρώ και η Κούλα που δεν το πίστευε στην αρχή, έλαβε μια επιταγή με 783 ευρώ, αποσκοπούν απλώς στο να γίνουν πιο δελεαστικά και να σας πείσουν να πράξετε κι εσείς το ίδιο. Κανείς δεν έχει λάβει το παραμικρό ποτέ από αυτά τα e-mails και ούτε πρόκειται, σας διαβεβαιώ γι’ αυτό.
Ε, τότε ποιος τα οργανώνει όλα αυτά; Πού αποσκοπούν;
Εδώ είναι και το ζουμί της υπόθεσης. Παρατηρήστε λίγο καλύτερα αυτά τα μηνύματα που τυχόν έχουν ξεμείνει στο mailbox σας. Αν τα ανοίξετε, θα δείτε ότι περιέχουν μέσα ένα σωρό διευθύνσεις e-mail. Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά όταν προωθείτε ένα μήνυμα, τις περισσότερες φορές οι προηγούμενες διευθύνσεις e-mail «ξεμένουν» είτε μέσα σ’ αυτό, είτε στο πεδίο «Προς» του μηνύματος. Σε ένα τυχαίο αντίστοιχο μήνυμα που μου έστειλαν πριν από λίγο, υπάρχουν μέσα πάνω από 1000 πραγματικές διευθύνσεις e-mail ανυποψίαστων ανθρώπων στους οποίους κάποιος «φίλος» έστειλε αυτό το μήνυμα. Αν ένας από αυτούς προωθήσει το μήνυμα, χωρίς να καθαρίσει τις προηγούμενες διευθύνσεις, όλες αυτές (μαζί και η δική μου που δεν έστειλα τίποτα σε κανέναν) θα φτάσουν σε κάποιον άλλον, ο οποίος με τη σειρά του θα τις στείλει σε κάποιον άλλον και πάει λέγοντας. Για να το πούμε με απλά μαθηματικά, αν κάποιος συντάξει ένα e-mail και το στείλει σε 100 ανθρώπους, ένας από τους 100 το στείλει σε άλλους 100 και ένας από αυτούς σε άλλους 100, μέσα στο e-mail αυτό θα έχουν μαζευτεί πολύ εύκολα 300 διευθύνσεις e-mail μόνο με 3 αποστολές. Γεωμετρικά, οι διευθύνσεις αυτές καταλήγουν να είναι άπειρες…
Αυτό είναι και το μυστικό αυτών των μηνυμάτων. Συλλέγουν διευθύνσεις e-mail. Και όχι απλές διευθύνσεις. Πραγματικές διευθύνσεις, πραγματικών ανθρώπων που ανοίγουν το mailbox τους κάθε ημέρα. Αυτό, όσο περίεργο κι αν σας φαίνεται, έχει μεγάλη αξία για κάποιους στο internet και μεταφράζεται σε μετρητά. Μετρητά που δεν φτάνουν ποτέ στην τσέπη σας όμως.
Αυτό που θα φτάσει σε εσάς με αυτή τη διαδικασία, θα είναι περισσότερα spam e-mails. Διαφημιστικά μηνύματα πορνογραφικού περιεχομένου, αγοράς ναρκωτικών, Viagra, μηνύματα που περιέχουν ιούς (που σκοπό έχουν συνήθως να συλλέξουν ΟΛΕΣ τις διευθύνσεις e-mail από τα μηνύματά σας και να τις προωθήσουν πίσω στους spammers) και ένα σωρό άλλα τα οποία θα απορείτε είτε από ποιόν τα λάβατε είτε για το πού βρήκε τη διεύθυνσή σας και σας τα έστειλε. Πολύ απλά η e-mail διεύθυνσή σας που συλλέχθηκε από ένα τέτοιο αλυσιδωτό e-mail στο παρελθόν, πουλήθηκε μαζί με εκατοντάδες άλλες σε κάποια εταιρία που κάνει αυτή τη δουλειά: στέλνει διαφημιστικά e-mails. Όσο ανόητο κι αν σας ακούγεται, όταν τα διαφημιστικά e-mails σήμερα ξεπερνούν τα 83 δισεκατομμύρια ετησίως, ακόμη κι αν ένα πολύ μικρό ποσοστό του πληθυσμού εξαπατάται από αυτά, ο τζίρος είναι σημαντικός. Για κάτι που δεν έχει κόστος (όπως τα e-mails) τα κέρδη είναι πραγματικά τεράστια, δε νομίζετε;
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα προωθήσετε ένα παρόμοιο e-mail σκεφθείτε το καλά. Και αν αποφασίσετε παρόλα αυτά να το κάνετε, για τους δικούς σας λόγους, βεβαιωθείτε ότι αφιερώσατε 4 δευτερόλεπτα για να σβήσετε από το σώμα του μηνύματος όλες τις περιττές διευθύνσεις e-mail που περιείχε από τον προηγούμενο αποστολέα.
Τη διαφορά θα τη δείτε στο mailbox σας με τον καιρό.
Ελπίζω να μην σας κούρασα,
Κωνσταντίνος Τζανίδης
IT Manager
Υ.Γ. Παραβαίνοντας την προτροπή του e-mail μου, σας συστήνω να ενημερώσετε τους φίλους σας σχετικά με αυτό προωθώντας το e-mail. Απλώς κάντε το σωστά, σύμφωνα με τις συμβουλές της τελευταίας παραγράφου. Όσοι θέλετε να διαβάσετε περισσότερα σχόλια πάνω σε πραγματικά παραδείγματα σχετικά με το θέμα, επισκεφθείτε τις σελίδες
http://www.snopes.com/inboxer/nothing/billgate.asp
http://en.wikipedia.org/wiki/Chain_e-mail
Επίσημες Αργίες
Αργίες του 2007
Πρωτοχρονιά : Δευτέρα 1 Ιανουαρίου
Θεοφάνεια : Σάββατο 6 Ιανουαρίου
Καθαρή Δευτέρα : Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου : Κυριακή 25 Μαρτίου
Πρωτομαγιά : Τρίτη 1 Μαΐου
Πάσχα : Κυριακή 8 Απριλίου
Αγίου Πνεύματος : Δευτέρα 28 Μαΐου
Δεκαπενταύγουστος : Τετάρτη 15 Αυγούστου
Εθνική εορτή : Κυριακή 28 Οκτωβρίου
Χριστούγεννα : Τρίτη 25 Δεκεμβρίου
Σύναξις Θεοτόκου : Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου
Αργίες του 2008
Πρωτοχρονιά : Τρίτη 1 Ιανουαρίου
Θεοφάνεια : Κυριακή 6 Ιανουαρίου
Καθαρή Δευτέρα : Δευτέρα 10 Μαρτίου
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου : Τρίτη 25 Μαρτίου
Πρωτομαγιά : Πέμπτη 1 Μαΐου
Πάσχα : Κυριακή 27 Απριλίου
Αγίου Πνεύματος : Δευτέρα 16 Ιουνίου
Δεκαπενταύγουστος : Παρασκευή 15 Αυγούστου
Εθνική εορτή : Τρίτη 28 Οκτωβρίου
Χριστούγεννα : Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου
Σύναξις Θεοτόκου : Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου
Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Πρωτοχρονιά : Δευτέρα 1 Ιανουαρίου
Θεοφάνεια : Σάββατο 6 Ιανουαρίου
Καθαρή Δευτέρα : Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου : Κυριακή 25 Μαρτίου
Πρωτομαγιά : Τρίτη 1 Μαΐου
Πάσχα : Κυριακή 8 Απριλίου
Αγίου Πνεύματος : Δευτέρα 28 Μαΐου
Δεκαπενταύγουστος : Τετάρτη 15 Αυγούστου
Εθνική εορτή : Κυριακή 28 Οκτωβρίου
Χριστούγεννα : Τρίτη 25 Δεκεμβρίου
Σύναξις Θεοτόκου : Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου
Αργίες του 2008
Πρωτοχρονιά : Τρίτη 1 Ιανουαρίου
Θεοφάνεια : Κυριακή 6 Ιανουαρίου
Καθαρή Δευτέρα : Δευτέρα 10 Μαρτίου
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου : Τρίτη 25 Μαρτίου
Πρωτομαγιά : Πέμπτη 1 Μαΐου
Πάσχα : Κυριακή 27 Απριλίου
Αγίου Πνεύματος : Δευτέρα 16 Ιουνίου
Δεκαπενταύγουστος : Παρασκευή 15 Αυγούστου
Εθνική εορτή : Τρίτη 28 Οκτωβρίου
Χριστούγεννα : Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου
Σύναξις Θεοτόκου : Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου
Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007
Une belle histoire
C’est un beau roman, c’est une belle histoire
C’est une romance d’aujourd’hui
Il rentrait chez lui, là-haut vers le brouillard
Elle descendait dans le midi, le midi
Ils se sont trouvés au bord du chemin
Sur l’autoroute des vacances
C’était sans doute un jour de chance
Ils avaient le ciel à portée de main
Un cadeau de la providence
Alors pourquoi penser au lendemain
Ils se sont cachés dans un grand champ de blé
Se laissant porter par les courants
Se sont racontés leur vies qui commençaient
Ils n’étaient encore que des enfants, des enfants
Qui s’étaient trouvés au bord du chemin
Sur l’autoroute des vacances
C’était sans doute un jour de chance
Qui cueillirent le ciel au creux de leurs mains
Comme on cueille la providence
Refusant de penser au lendemain
----------------------------------------------------------
C’est un beau roman, c’est une belle histoire
C’est une romance d’aujourd’hui
Il rentrait chez lui, là-haut vers le brouillard
Elle descendait dans le midi, le midi
Ils se sont quittés au bord du matin
Sur l’autoroute des vacances
C’était fini le jour de chance
Ils reprirent alors chacun leur chemin
Saluèrent la providence en se faisant un signe de la main
Il rentra chez lui, là-haut vers le brouillard
Elle est descendue là-bas dans le midi
C’est un beau roman, c’est une belle histoire
C’est une romance d’aujourd’hui
Οι στίχοι είναι από http://caspergirl.wordpress.com
Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2007
Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007
Εις μνήμην
Ποίηση 1948
τούτη η εποχή
του εμφυλίου σπαραγμού
δεν είναι εποχή
για ποίηση
κι' άλλα παρόμοια :
σαν πάει κάτι
να
γραφεί
είναι
ως αν
να γράφονταν
από την άλλη μεριά
αγγελτηρίων
θανάτου
γι' αυτό και
τα ποιήματά μου
είν' τόσο πικραμένα
(και πότε - άλλωστε - δεν είσαν;)
κι' είνα
- προ πάντων -
και
τόσο
λίγα
Νίκος Εγγονόπουλος, (21 Οκτωβρίου 1907 - 31 Οκτωβρίου 1985)
Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007
Θυμάστε που το τραγουδούσε η Αλέκα Μαβίλη;
Μικρό Τραγούδι
Ο παλιός μας Έρωτας,
με τα βάσανά του,
ο καλός μας Έρωτας,
ήταν του θανάτου.
Δέκα χρόνια στη σειρά,
δίχως να το ξέρει,
δέκα χρόνια στη σειρά,
μας κρατούσε ταίρι.
Μας βαστούσε συντροφιά,
μας κρατούσε ταίρι,
δέκα χρόνια στη σειρά
κι ένα καλοκαίρι...
Μα όπως όλα μας περνούν
και χαρές και πόνοι,
να μια μέρα που κι αυτός
άρχισε να λιώνει.
Κι ένα βράδυ σκοτεινό,
βράδυ πικραμένο,
καθώς είχα κουραστεί
να σε περιμένω,
δίχως λέξη να μου πει,
γύρισε στη μπάντα,
΄σφάλισε τα μάτια του
κι έσβησε για πάντα...
Ναπολέων Λαπαθιώτης, (31 Οκτωβρίου 1888 - 7 Ιανουαρίου 1944)
Ο παλιός μας Έρωτας,
με τα βάσανά του,
ο καλός μας Έρωτας,
ήταν του θανάτου.
Δέκα χρόνια στη σειρά,
δίχως να το ξέρει,
δέκα χρόνια στη σειρά,
μας κρατούσε ταίρι.
Μας βαστούσε συντροφιά,
μας κρατούσε ταίρι,
δέκα χρόνια στη σειρά
κι ένα καλοκαίρι...
Μα όπως όλα μας περνούν
και χαρές και πόνοι,
να μια μέρα που κι αυτός
άρχισε να λιώνει.
Κι ένα βράδυ σκοτεινό,
βράδυ πικραμένο,
καθώς είχα κουραστεί
να σε περιμένω,
δίχως λέξη να μου πει,
γύρισε στη μπάντα,
΄σφάλισε τα μάτια του
κι έσβησε για πάντα...
Ναπολέων Λαπαθιώτης, (31 Οκτωβρίου 1888 - 7 Ιανουαρίου 1944)
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2007
Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007
Το Ναύπλιο
Ένα από τα προηγούμενα Σαββατοκύριακα, κάναμε μια εκδρομή στο Ναύπλιο. Είχα να πάω πάρα πολλά χρόνια και οι αλλαγές - απ΄όσα θυμόμουν - ήταν αισθητές.
Ας κάνουμε λίγη ιστορία να θυμηθούμε τα μαθητικά μας χρόνια:
Το όνομά του το πήρε από το γιo του Ποσειδώνα και της Αμυμώνης που λεγόταν Ναύπλιος. Κατακτήθηκε από Ενετούς, Τούρκους και Φράγκους, που άφησαν τα σημάδια τους στην πόλη: Κτήρια, κρήνες, κάστρα, πολεμίστρες, παλιές εκκλησίες, ιστορικές πλατείες, βενετσιάνικα μπαλκόνια και τούρκικα τζαμιά.
Υπήρξε πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας το 1828.
Το Μπούρτζι (Castello dello Soglio), σημείο αναφοράς της πόλης, κτίστηκε πάνω σε ένα νησάκι το 1473, που απέχει 450μ από την ακτή. ( φωτ. 1)
Το κάστρο του Παλαμηδιού (από το όνομα του εγγονού του Ποσειδώνα ...θεός γαρ...), με τα 999 σκαλοπάτια του, κτίστηκε το 1714. Υπήρξε φυλακή του Θ. Κολοκοτρώνη. Έτσι για να μη ξεχνάμε και το εθνικό μας σπορ, της αλληλοεξόντωσης...
Η Ακροναυπλία, Ιτς-Καλέ = εσωτερικό φρούριο. Επικοινωνούσε με μυστικό πέρασμα με το Παλαμήδι.
Η Ιστορική αναδρομή έλαβε τέλος.
Θέλησα πολύ επιγραμματικά, να αναφερθώ σε σημαντικούς σταθμούς της πόλης.
Η βόλτα στα στενά ανηφορικά-κατηφορικά και δαιδαλώδη δρομάκια της πόλης σε μαγεύει. Όπου και να γυρίσει το βλέμμα σου, θα έχει σημείο να ακουμπήσει και να θαυμάσει.
Τα νεοκλασσικά με τους ολάνθιστους κήπους. Τα απλά, λαϊκά του περασμένου αιώνα.
Τα πλακόστρωτα, καλοφτιαγμένα και καλοσυντηρημένα αρμόζουν στην όλη αρχιτεκτονική της πόλης.
Η μνημειακή αρχιτεκτονική στα κάστρα της, στα φρούριά της, σε παρασύρει σε συνειρμούς παραμυθένιους.
Στη δομή της βλέπεις το παλιότερο μεγαλείο και την ιστορικότητά της, τη σύγχρονη παρουσία της και τη φρέσκια πνοή της με το πλήθος των επισκεπτών.
Αναγκαία και πρακτική η λύση της οργάνωση της πόλης: η δημιουργία χώρου στάθμευσης των αυτοκινήτων. Προφανώς για την ευκολία ντόπιων και επισκεπτών έχουν δημιουργήσει ένα τεράστιο Parking στην είσοδο της πόλης, προς τη μεριά της θάλασσας, του λιμανιού.
Η αντίρρηση μου έγκειται στο ότι με αυτό τον τρόπο αποκλείεται οπτικά ο ορίζοντας προς τον Αργολικό, όταν κινείσαι ή κάθεσαι κατά μήκος της promenade.
Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη επιλογή, που θα βγήκε μέσα από πολλές διαδικασίες, ήταν η σωστότερη. Δεν παύει όμως να απομονώνει την πόλη από τη θέα της.
Κατά τα άλλα, η πόλη είναι από τις καλύτερα διατηρημένες πόλεις μας, με αρκετές παρασπονδίες, αλλά δεν θα γκρινιάξω για αυτές. Στο μουσείο (φωτ. 3) δεν καταφέραμε να πάμε. Ήταν κλειστό. Ελπίζω στην επόμενη επίσκεψη να ΄μαστε πιο τυχεροί...Μας αποζημίωσε το Μπούρτζι και η Ακροναυπλία.
Σ΄ ένα στενό δρομάκι σκεπασμένο με μποκαμβίλλια (φωτ.2), και μια σειρά τραπέζια, όπου πολλοί περίμεναν ν΄ αδειάσει κάποιο για να πάρουν σειρά, φάγαμε νοστιμότατο φαγάκι. Το χύμα κρασάκι τους, εξαιρετικό.
Στην καφετέρια (μια από τις πολλές), το σέρβις και η καθαριότητα ήταν άψογα.
Ο καφές και η καρυδόπιτα καλύτερα από το προσδοκώμενο.
Να! και κάτι που μας ευνόησε η τουριστική ανάπτυξη. Απολαμβάνουμε ανθρώπινες συνθήκες περιποίησης και καθαριότητας. Κάτι που δυστυχώς δεν το θεωρούσαμε, κάποτε, αυτονόητο και σε πολλές περιπτώσεις δεν ισχύει ούτε και τώρα.
Στην επιστροφή (δεν μπορώ να μη το αναφέρω!) σταματήσαμε σε ένα από τα διάφορα κιόσκια-παράγκες κι αγοράσαμε διάφορα φρούτα και λαχανικά. Περιττό να σας πω πόσο ευχάριστα εξεπλάγην όταν μύρισα τις τομάτες. Είχα από χρόνια ξεχάσει πως είναι να κόβεις την τομάτα απ΄ το μποστάνι και να σε πιάνει η "τοματίλα" στη μύτη.
Αν έχετε χρόνο και διάθεση, σας συστήνω αυτή την πολύ κοντινή στην Αθήνα, πόλη.
Μόνο 148 χιλ. Και 14.000 τυχερούς κατοίκους.
ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ!
*Φωτογραφίες από το net.
Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2007
Deer Gets Revenge
Λέτε και τα δικά μας, της Πάρνηθας, να κάνουν κάτι τέτοιο;
Τα ελάφια, μέλλουσες μαμάδες στα δάση των ΗΠΑ, από το φόβο των αρκούδων, πηγαίνουν και βρίσκουν καταφύγιο στις άκρες των μεγάλων αυτοκινητόδρομων. Κάθονται εκεί μέχρι να γεννήσουν.
Έτσι νιώθουν ότι προστατεύονται από τους ανθρώπους, διότι οι αρκούδες δεν μας πλησιάζουν, μας φοβούνται.
Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007
Ιαματικά λουτρά
Μιαν άνοιξη, πριν πολλά χρόνια, βρέθηκα στη Μυτιλήνη. Μόλις που άρχιζαν οι μέρες να ζεσταίνουν. Κάποιος μου είχε μιλήσει για την ύπαρξη των ιαματικών λουτρών. Είπα να επωφεληθώ και να επιτρέψω στον εαυτό μου μια εμπειρία σε χαμάμ.
{Τι θυμήθηκα τώρα. Στο Παρίσι, ένα παλιό χαμάμ το είχαν μετατρέψει σε disco club. Ήταν ένα πανέμορφο κτήριο εσωτερικά, με τεράστια vitraux και ωραίες, επιβλητικές αίθουσες. Είχαν αφήσει και τις πορσελάνινες μπανιέρες μέσα στο χώρο. Με το που πρωτάνοιξε, ο κόσμος πήγαινε να το δει και γινόταν λαϊκό προσκύνημα κάθε βράδυ}.
Τα λουτρά αυτά, λοιπόν, υπήρχαν λίγο έξω από την πόλη, προς τον κόλπο της Γέρας. Στα Θέρμα, τα λένε οι ντόπιοι. Απ΄ αυτό το σημείο είχα περάσει πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν έτυχε να σταματήσω να το δω από κοντά. Εδώ που τα λέμε απέξω δεν υποψιαζόσουνα και τίποτε το ιδιαίτερο. Ένα παλιό χαμηλό κτίσμα στην άκρη της θάλασσας.
Αυτόν λοιπόν τον συγκεκριμένο Μάη με είχε πιάσει ακατάσχετη επιθυμία να πάω. Δεν υπήρχε καμιά φίλη που θα διέθετε το χρόνο της σε τέτοιες παλαβομάρες, και οι άντρες ούτως ή άλλως πήγαιναν σε διαφορετικό χώρο από τις γυναίκες.
Παίρνοντας μια πετσέτα και ένα μπανιερό, κατέφθασα χαρούμενη να εξερευνήσω τα λουτρά της περιέργειας μου.
Πληρώνοντας ένα μικρό ποσόν για εισιτήριο προχώρησα στα ενδότερα.
Μέσα υπήρχαν 2 υποτυπώδεις καμπίνες όπου μπορούσες να αλλάξεις. Και πάρα μέσα, διασχίζοντας μια χαμηλή πόρτα έμπαινες στον κυρίως χώρο όπου εξαιτίας των πυκνών ατμών αργείς να ξεδιαλύνεις τα πράγματα.
Ήταν ένα μεγάλο κάτασπρο ασβεστωμένο δωμάτιο, που ψηλά το ταβάνι του κατέληγε σε θόλο με οπές φεγγίτη και εξαερισμού. Απ΄ αυτό το φεγγίτη διαχεόταν ένα ημίφως που μαζί με τους ζεστούς ατμούς δημιουργούσαν μια γλυκιά χαλαρωτική ατμόσφαιρα.
Υπήρχαν ήδη μερικές γυναίκες στη πισίνα (ξέχασα να σας πω ότι η γυναίκα στην είσοδο μου είπε ότι θα βουτήξω χωρίς μπανιερό ) και κατεβαίνοντας μερικά πέτρινα σκαλοπάτια βρέθηκα μέσα στο νερό, το οποίο ήταν λίγο παραπάνω ζεστό από τη θερμοκρασία του σώματος. Το νερό, μου έφτανε μέχρι το λαιμό. Κάτω το δάπεδο της πισίνας ήταν και αυτό στρωμένο με μαρμάρινες πλάκες και γύρω - γύρω ένα φαρδύ πεζούλι με μικρές εσοχές για να κάθεσαι ή να ακουμπάς τα πράγματά σου. Και αυτό κάτασπρο.
Το ωραιότερο μέρος αυτού του θεσπέσιου χώρου ήταν οι μαρμάρινες λεοντοκεφαλές που εξείχαν από τον τοίχο. Ήταν οι κρουνοί, που μέσα από το μισάνοιχτο στόμα τους έτρεχε το αναζωογονωτικό νεράκι με ένα κελαριστό ήχο, ο οποίος ήταν και ο μόνος που αντηχούσε στο χώρο.
Μπορούσες να κολυμπήσεις ή να σταθείς κάτω από τους κρουνούς και το ζεστό νερό να πέφτει από λίγο πιο ψηλά, κάνοντας σου μασάζ στο σβέρκο, στη πλάτη ή στο στήθος. Ή να βγεις να ξαπλώσεις στο πεζούλι.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι να συνηθίσεις, η ζέστη, η υγρασία και η μυρωδιά του χλωρίου σου δημιουργούν μια αίσθηση δυσφορίας και έλλειψης οξυγόνου. Όμως μετά από λίγη ώρα το συνηθίζεις και νιώθεις καλύτερα.
Από καιρό σε καιρό βγαίνεις από το νερό και ξαπλώνοντας πάνω στο πεζούλι, χαλαρώνεις.
Γενικά, όλη η εμπειρία αυτής της απόλαυσης είναι η αίσθηση της ηρεμίας , της θαλπωρής, της χαλάρωσης, και ασυνείδητα νιώθεις να επιστρέφεις στην ενδομήτρια ζωή.
Όταν τελειώσεις, πηγαίνεις σε ένα μικρό τετράγωνο ανοιχτό χώρο, λίγα σκαλοπάτια χαμηλότερα, όπου και εδώ έχει τρεχούμενο νερό, που χύνεται κατ΄ευθείαν στη θάλασσα. Εδώ μπορείς να βάλλεις τα σαμπουάν σου και να τριφτείς. Με έκπληξη διαπιστώνεις πόσα νεκρά κύτταρα αποβάλλονται με αυτή την φυσική απολέπιση. Νιώθεις τους πόρους τους σώματός σου τελείως διεσταλμένους και καθαρούς.
Στην έξοδο πρέπει να ντυθείς καλά. Βέβαια εξαρτάται και από την εποχή. Αν είναι καλοκαίρι φαντάζομαι ότι η ζέστη και μέσα θα πρέπει να είναι αβάσταχτη. Το Χειμώνα όμως η απόλαυση είναι σίγουρη.
Περιττό να σας πω ότι πήγα αρκετές φορές μετά από εκείνη την πρώτη φορά και βέβαια όποτε πηγαίνω στο νησί, προσπαθώ να πηγαίνω και στα λουτρά. Πολλές φορές με συνοδεύει και η κόρη μου, αν τύχει νάναι μαζί μου.#
ΙΑΜΑΤΙΚΑ ΛΟΥΤΡΑ ΚΟΛΠΟΥ ΓΕΡΑΣ
"Θέρμα" Κόλπου Γέρας : Βρίσκονται στα ανατολικά παράλια του Κόλπου Γέρας. Γύρω από την πηγή, τα αρχαιολογικά ευρήματα που υπάρχουν μαρτυρούν τη χρήση τους για ιαματικούς σκοπούς από την αρχαιότητα. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ανακαινίστηκαν, γεγονός που αποδεικνύεται από τον εσωτερικό διάκοσμο κατά το πρότυπο των Τουρκικών λουτρών ( "χαμάμ" ). Διαθέτουν δυο μεγάλες ξεχωριστές πισίνες, επενδυμένες με μαρμάρινες πλάκες και μαρμάρινους κρουνούς, καθώς και βοηθητικούς χώρους με λουτήρες και αποδυτήρια. Σήμερα λειτουργούν υπό την εποπτεία του Δήμου Μυτιλήνης. Το νερό έχει θερμοκρασία 39,5 βαθμούς Κελσίου, έχει χαρακτηρισθεί ως χλωριούχο, υφάλμυρο, οξυανθρακούχο και συνιστάται για την θεραπεία εμφράξεως οργάνων της κοιλιακής χώρας, υδρωπικίας και άλλων νοσημάτων. Η περιοχή στην οποία υφίσταται η εγκατάσταση είναι εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς, καθώς συνδυάζει αρμονικά τα ήρεμα νερά του Κόλπου και ασημοπράσινους ελαιώνες.
{Τι θυμήθηκα τώρα. Στο Παρίσι, ένα παλιό χαμάμ το είχαν μετατρέψει σε disco club. Ήταν ένα πανέμορφο κτήριο εσωτερικά, με τεράστια vitraux και ωραίες, επιβλητικές αίθουσες. Είχαν αφήσει και τις πορσελάνινες μπανιέρες μέσα στο χώρο. Με το που πρωτάνοιξε, ο κόσμος πήγαινε να το δει και γινόταν λαϊκό προσκύνημα κάθε βράδυ}.
Τα λουτρά αυτά, λοιπόν, υπήρχαν λίγο έξω από την πόλη, προς τον κόλπο της Γέρας. Στα Θέρμα, τα λένε οι ντόπιοι. Απ΄ αυτό το σημείο είχα περάσει πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν έτυχε να σταματήσω να το δω από κοντά. Εδώ που τα λέμε απέξω δεν υποψιαζόσουνα και τίποτε το ιδιαίτερο. Ένα παλιό χαμηλό κτίσμα στην άκρη της θάλασσας.
Αυτόν λοιπόν τον συγκεκριμένο Μάη με είχε πιάσει ακατάσχετη επιθυμία να πάω. Δεν υπήρχε καμιά φίλη που θα διέθετε το χρόνο της σε τέτοιες παλαβομάρες, και οι άντρες ούτως ή άλλως πήγαιναν σε διαφορετικό χώρο από τις γυναίκες.
Παίρνοντας μια πετσέτα και ένα μπανιερό, κατέφθασα χαρούμενη να εξερευνήσω τα λουτρά της περιέργειας μου.
Πληρώνοντας ένα μικρό ποσόν για εισιτήριο προχώρησα στα ενδότερα.
Μέσα υπήρχαν 2 υποτυπώδεις καμπίνες όπου μπορούσες να αλλάξεις. Και πάρα μέσα, διασχίζοντας μια χαμηλή πόρτα έμπαινες στον κυρίως χώρο όπου εξαιτίας των πυκνών ατμών αργείς να ξεδιαλύνεις τα πράγματα.
Ήταν ένα μεγάλο κάτασπρο ασβεστωμένο δωμάτιο, που ψηλά το ταβάνι του κατέληγε σε θόλο με οπές φεγγίτη και εξαερισμού. Απ΄ αυτό το φεγγίτη διαχεόταν ένα ημίφως που μαζί με τους ζεστούς ατμούς δημιουργούσαν μια γλυκιά χαλαρωτική ατμόσφαιρα.
Υπήρχαν ήδη μερικές γυναίκες στη πισίνα (ξέχασα να σας πω ότι η γυναίκα στην είσοδο μου είπε ότι θα βουτήξω χωρίς μπανιερό ) και κατεβαίνοντας μερικά πέτρινα σκαλοπάτια βρέθηκα μέσα στο νερό, το οποίο ήταν λίγο παραπάνω ζεστό από τη θερμοκρασία του σώματος. Το νερό, μου έφτανε μέχρι το λαιμό. Κάτω το δάπεδο της πισίνας ήταν και αυτό στρωμένο με μαρμάρινες πλάκες και γύρω - γύρω ένα φαρδύ πεζούλι με μικρές εσοχές για να κάθεσαι ή να ακουμπάς τα πράγματά σου. Και αυτό κάτασπρο.
Το ωραιότερο μέρος αυτού του θεσπέσιου χώρου ήταν οι μαρμάρινες λεοντοκεφαλές που εξείχαν από τον τοίχο. Ήταν οι κρουνοί, που μέσα από το μισάνοιχτο στόμα τους έτρεχε το αναζωογονωτικό νεράκι με ένα κελαριστό ήχο, ο οποίος ήταν και ο μόνος που αντηχούσε στο χώρο.
Μπορούσες να κολυμπήσεις ή να σταθείς κάτω από τους κρουνούς και το ζεστό νερό να πέφτει από λίγο πιο ψηλά, κάνοντας σου μασάζ στο σβέρκο, στη πλάτη ή στο στήθος. Ή να βγεις να ξαπλώσεις στο πεζούλι.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι να συνηθίσεις, η ζέστη, η υγρασία και η μυρωδιά του χλωρίου σου δημιουργούν μια αίσθηση δυσφορίας και έλλειψης οξυγόνου. Όμως μετά από λίγη ώρα το συνηθίζεις και νιώθεις καλύτερα.
Από καιρό σε καιρό βγαίνεις από το νερό και ξαπλώνοντας πάνω στο πεζούλι, χαλαρώνεις.
Γενικά, όλη η εμπειρία αυτής της απόλαυσης είναι η αίσθηση της ηρεμίας , της θαλπωρής, της χαλάρωσης, και ασυνείδητα νιώθεις να επιστρέφεις στην ενδομήτρια ζωή.
Όταν τελειώσεις, πηγαίνεις σε ένα μικρό τετράγωνο ανοιχτό χώρο, λίγα σκαλοπάτια χαμηλότερα, όπου και εδώ έχει τρεχούμενο νερό, που χύνεται κατ΄ευθείαν στη θάλασσα. Εδώ μπορείς να βάλλεις τα σαμπουάν σου και να τριφτείς. Με έκπληξη διαπιστώνεις πόσα νεκρά κύτταρα αποβάλλονται με αυτή την φυσική απολέπιση. Νιώθεις τους πόρους τους σώματός σου τελείως διεσταλμένους και καθαρούς.
Στην έξοδο πρέπει να ντυθείς καλά. Βέβαια εξαρτάται και από την εποχή. Αν είναι καλοκαίρι φαντάζομαι ότι η ζέστη και μέσα θα πρέπει να είναι αβάσταχτη. Το Χειμώνα όμως η απόλαυση είναι σίγουρη.
Περιττό να σας πω ότι πήγα αρκετές φορές μετά από εκείνη την πρώτη φορά και βέβαια όποτε πηγαίνω στο νησί, προσπαθώ να πηγαίνω και στα λουτρά. Πολλές φορές με συνοδεύει και η κόρη μου, αν τύχει νάναι μαζί μου.#
ΙΑΜΑΤΙΚΑ ΛΟΥΤΡΑ ΚΟΛΠΟΥ ΓΕΡΑΣ
"Θέρμα" Κόλπου Γέρας : Βρίσκονται στα ανατολικά παράλια του Κόλπου Γέρας. Γύρω από την πηγή, τα αρχαιολογικά ευρήματα που υπάρχουν μαρτυρούν τη χρήση τους για ιαματικούς σκοπούς από την αρχαιότητα. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας ανακαινίστηκαν, γεγονός που αποδεικνύεται από τον εσωτερικό διάκοσμο κατά το πρότυπο των Τουρκικών λουτρών ( "χαμάμ" ). Διαθέτουν δυο μεγάλες ξεχωριστές πισίνες, επενδυμένες με μαρμάρινες πλάκες και μαρμάρινους κρουνούς, καθώς και βοηθητικούς χώρους με λουτήρες και αποδυτήρια. Σήμερα λειτουργούν υπό την εποπτεία του Δήμου Μυτιλήνης. Το νερό έχει θερμοκρασία 39,5 βαθμούς Κελσίου, έχει χαρακτηρισθεί ως χλωριούχο, υφάλμυρο, οξυανθρακούχο και συνιστάται για την θεραπεία εμφράξεως οργάνων της κοιλιακής χώρας, υδρωπικίας και άλλων νοσημάτων. Η περιοχή στην οποία υφίσταται η εγκατάσταση είναι εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς, καθώς συνδυάζει αρμονικά τα ήρεμα νερά του Κόλπου και ασημοπράσινους ελαιώνες.
Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2007
Πρωτοβρόχι
Με τη χθεσινή βροχή, που δυστυχώς δεν ήμασταν εδώ να απολαύσουμε, το τοπίο άλλαξε μονομιάς. Η γη, θαρρείς, μαλάκωσε και η τραχιά υφή της εξαφανίστηκε.
Τα σκυλιά το απόγευμα που ήρθαμε ήταν μούσκεμα, έσταζαν νερά. Εκτός από τη γη και τα ζωντανά είχαν λαχταρήσει τις σταγόνες της βροχής.
Σήμερα το πρωί μια βόλτα στο βουνό, μαζί βέβαια με τους σκύλους, έκανε καλό σε όλους μας.
Τα πεύκα και οι λίγες κουκουναριές είχαν αλλάξει χρώμα. Πολλοί θάμνοι ήταν ανθισμένοι. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που αυτή την εποχή υπήρχαν φυτά ανθισμένα. Και μ΄ ένα άρωμα! Ελαφρύ, ντελικάτο και διακριτικό που έπρεπε να οσφρηστείς με επιμονή για να το διακρίνεις.
Ευτυχώς το τοπίο έχει μείνει ανέγγιχτο και η θέα από 'κει πάνω σε δικαιώνει. Κάτω μέχρι πέρα την Αίγινα το γαλάζιο του Σαρωνικού, πλυμένο κι αυτό από τη χτεσινή βροχή, εξέπεμπε άλλο φως.
Συναντήσαμε μια σαύρα στα χρώματα του σκούρου πράσινου, που βιάστηκε να χωθεί γρήγορα κάτω από τους ανθισμένους θάμνους. Προτιμούσε τη μοναξιά της από τους απρόσκλητους πεζοπόρους.
Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2007
Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007
Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2007
Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2007
Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2007
Δειλινό με θέα
Χτες, έχοντας μόλις εκτελέσει το εκλογικό μου καθήκον, είπα να κάνω μια βόλτα πέριξ της Ακρόπολης, μιας και είχα πάρα πολύ καιρό να το κάνω. Ήθελα να νιώσω τη μαγεία και το μεγαλείο που εκπέμπει για μένα αυτός ο συγκεκριμένος χώρος.
Μετά από την γενική κατήφεια και προβληματισμό των ημερών και προ πάντων μετά τη φοβερή λαίλαπα φωτιάς και καταστροφής που κάποιοι έζησαν στο πετσί τους και εμείς οι υπόλοιποι τις ζήσαμε από την τηλεόραση, μη πιστεύοντας τα μάτια μας, ξεκίνησα για αυτή τη βόλτα έχοντας ανάγκη να νιώσω κάτι άλλο πέρα από την γενική κακομοιριά, και απογοήτευση των πολιτικών λόγων αυτής της περιόδου. Βρέθηκα ανάμεσα σε ένα πολύβουο, πολυεθνικό πλήθος που με ξάφνιασε για την ύπαρξή του. Νόμιζα αφελώς ότι θα είμασταν λιγότεροι οι αποζητώντες την ηρεμία της περιοχής και δυστυχώς έπεσα έξω.
Κάθε λογής καφετέριες, εστιατόρια πάγκοι μικροπωλητών,πωλητών μπαλονιών και πιθανώς τσαντάκηδων -αν κρίνω από το στυλ μιας γιαπωνεζούλας που έκοβε το ψητό που είχε παραγγείλει με το δεξί της χέρι και τον αγκώνα σφιχτά στο σώμα, έχοντας την τσάντα μαγκωμένη καλά κάτω από τη μασχάλη της- συνυπήρχαν με τη στοά του Αττάλου, το Ναό του Ηφαίστου (Θησείο) και την Ακρόπολη πιο πάνω.
Δυστυχώς δεν έλειπαν ούτε οι μοτοσικλετιστές που ΄κάναν σλάλομ ανάμεσα μας σ΄ένα πεζόδρομο, ακριβά πληρωμένο και αδιαχώρητα γεμάτο, για να πάνε εκατό μέτρα πιο πάνω προς στην Απ.Παύλου, να απολαύσουν τη "φραπεδιά".
Μέναμε εμείς με το στόμα ανοιχτό και τη σπουδή να μαζεύουμε τα παιδάκια μας από το αγκάλιασμα καμιάς ρόδας ή από την εξάτμηση των κυβικών.
Οι μόνοι που τελικά έλειπαν, ήταν οι αστυνομικοί, απαραίτητοι για να απαγορεύουν τουλάχιστον τη διέλευση των "φραπεδιάρηδων" μοτοσικλετιστών, μιας και τα σήματα ούτε τα βλέπουν, ούτε τα διαβάζουν.
Ανηφορίζοντας, το τοπίο δεν αλλάζει και πολύ . Οι καφετέριες πολλές και το πλήθος περισσότερο. Έψαξα να καθίσω σε σημείο που να μπορώ να έχω θέα την Ακρόπολη. Βρήκα ένα σημείο που σκύβοντας και γέρνοντας δεξιά κατάφερνες να δεις κάποιο τμήμα των Προπυλαίων και ειδικά τις ωραίες αρχαίες σκαλωσιές που έχουν γίνει ένα με τα μάρμαρα από τον πολύ χρόνο συνύπαρξης τους.
Ήπια το καφεδάκι μου πασπαλισμένο με αρκετή αρχαία σκόνη, που σήκωνε το ελαφρύ αεράκι, διότι η "βαριά βιομηχανία" δεν χαραμίζει λίγο νερό να καταβρέξει το χώμα.
Σκεφτόμουν με λύπη, αν αυτό που παγκοσμίως λανσάρουμε για το καλύτερο που διαθέτουμε, μάλλον και πολύ μας πάει που έρχονται-όσοι έρχονται-να μας καμαρώσουν.
Η γενική αίσθηση είναι, ότι όλα όσα έργα έγιναν στην περιοχή, έγιναν για τη βαριά βιομηχανία της φραπεδιάς που ανεξέλεγκτα (;) απλώνεται σε μήκος και σε πλάτος όλης της περιοχής, με ανύπαρκτο σεβασμό προς το τοπίο.
Η θέα, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες, σε αποζημιώνει κατά τι, αν καταφέρεις να αποκοπείς νοερά γα λίγο από τη (πολλή!) βαβούρα των γύρω σου.
Σε επόμενο "ταξίδι μου" λέω να προχωρήσω την εξερεύνηση μέχρι το πλακόστρωτο του Πηκιώνη στην είσοδο της Ακρόπολης, το λόφο του Φιλοπάππου και ίσως ίσως μέχρι το καινούριο μουσείο της Ακρόπολης. Ελπίζω μόνο να προλάβω να δω τα δυο κτήρια της Διονυσίου Αεροπαγίτου πριν τα γκρεμίσει η υπογραφή του Υπουργού Πολιτισμού.
Μετά από την γενική κατήφεια και προβληματισμό των ημερών και προ πάντων μετά τη φοβερή λαίλαπα φωτιάς και καταστροφής που κάποιοι έζησαν στο πετσί τους και εμείς οι υπόλοιποι τις ζήσαμε από την τηλεόραση, μη πιστεύοντας τα μάτια μας, ξεκίνησα για αυτή τη βόλτα έχοντας ανάγκη να νιώσω κάτι άλλο πέρα από την γενική κακομοιριά, και απογοήτευση των πολιτικών λόγων αυτής της περιόδου. Βρέθηκα ανάμεσα σε ένα πολύβουο, πολυεθνικό πλήθος που με ξάφνιασε για την ύπαρξή του. Νόμιζα αφελώς ότι θα είμασταν λιγότεροι οι αποζητώντες την ηρεμία της περιοχής και δυστυχώς έπεσα έξω.
Κάθε λογής καφετέριες, εστιατόρια πάγκοι μικροπωλητών,πωλητών μπαλονιών και πιθανώς τσαντάκηδων -αν κρίνω από το στυλ μιας γιαπωνεζούλας που έκοβε το ψητό που είχε παραγγείλει με το δεξί της χέρι και τον αγκώνα σφιχτά στο σώμα, έχοντας την τσάντα μαγκωμένη καλά κάτω από τη μασχάλη της- συνυπήρχαν με τη στοά του Αττάλου, το Ναό του Ηφαίστου (Θησείο) και την Ακρόπολη πιο πάνω.
Δυστυχώς δεν έλειπαν ούτε οι μοτοσικλετιστές που ΄κάναν σλάλομ ανάμεσα μας σ΄ένα πεζόδρομο, ακριβά πληρωμένο και αδιαχώρητα γεμάτο, για να πάνε εκατό μέτρα πιο πάνω προς στην Απ.Παύλου, να απολαύσουν τη "φραπεδιά".
Μέναμε εμείς με το στόμα ανοιχτό και τη σπουδή να μαζεύουμε τα παιδάκια μας από το αγκάλιασμα καμιάς ρόδας ή από την εξάτμηση των κυβικών.
Οι μόνοι που τελικά έλειπαν, ήταν οι αστυνομικοί, απαραίτητοι για να απαγορεύουν τουλάχιστον τη διέλευση των "φραπεδιάρηδων" μοτοσικλετιστών, μιας και τα σήματα ούτε τα βλέπουν, ούτε τα διαβάζουν.
Ανηφορίζοντας, το τοπίο δεν αλλάζει και πολύ . Οι καφετέριες πολλές και το πλήθος περισσότερο. Έψαξα να καθίσω σε σημείο που να μπορώ να έχω θέα την Ακρόπολη. Βρήκα ένα σημείο που σκύβοντας και γέρνοντας δεξιά κατάφερνες να δεις κάποιο τμήμα των Προπυλαίων και ειδικά τις ωραίες αρχαίες σκαλωσιές που έχουν γίνει ένα με τα μάρμαρα από τον πολύ χρόνο συνύπαρξης τους.
Ήπια το καφεδάκι μου πασπαλισμένο με αρκετή αρχαία σκόνη, που σήκωνε το ελαφρύ αεράκι, διότι η "βαριά βιομηχανία" δεν χαραμίζει λίγο νερό να καταβρέξει το χώμα.
Σκεφτόμουν με λύπη, αν αυτό που παγκοσμίως λανσάρουμε για το καλύτερο που διαθέτουμε, μάλλον και πολύ μας πάει που έρχονται-όσοι έρχονται-να μας καμαρώσουν.
Η γενική αίσθηση είναι, ότι όλα όσα έργα έγιναν στην περιοχή, έγιναν για τη βαριά βιομηχανία της φραπεδιάς που ανεξέλεγκτα (;) απλώνεται σε μήκος και σε πλάτος όλης της περιοχής, με ανύπαρκτο σεβασμό προς το τοπίο.
Η θέα, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες, σε αποζημιώνει κατά τι, αν καταφέρεις να αποκοπείς νοερά γα λίγο από τη (πολλή!) βαβούρα των γύρω σου.
Σε επόμενο "ταξίδι μου" λέω να προχωρήσω την εξερεύνηση μέχρι το πλακόστρωτο του Πηκιώνη στην είσοδο της Ακρόπολης, το λόφο του Φιλοπάππου και ίσως ίσως μέχρι το καινούριο μουσείο της Ακρόπολης. Ελπίζω μόνο να προλάβω να δω τα δυο κτήρια της Διονυσίου Αεροπαγίτου πριν τα γκρεμίσει η υπογραφή του Υπουργού Πολιτισμού.
Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007
Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)